تجزيه‌و‌تحليل ريسك هاي انتقال دانش: ابزاري براي مديريت راهبردي روابط بين سازماني

در اقتصاد جهاني مبتني بر رقابت و همكاري بين سازمان‌ها، مديريت راهبردي روابط بين سازماني نقش كليدي ايفا مي‌كند و انتقال دانش بين سازمان‌هاي همكار يك موضوع مركزي و اصلي به گونه‌اي كه بدون تحقق اين امر دست يابي به هدف هاي جهاني مانند نوآوري مشترك امكان پذير ناست. اما انتقال دانش خالي از ريسك نيست و ممكن است سازمان ها در صورت انتقال دانش، مزيت رقابتي خود را از دست داده و طي فرايند انتقال، دانش محرمانه خود را هم منتقل كنند. اين پژوهش برآن است تا با معرفي اين مفهوم و ارائه الگوي مفهومي در اين زمينه، به شركت ها در شناسايي و اندازه گيري ريسك هاي انتقال دانش كمك نمايد و نهايتا با ارائه چارچوب مديريت ريسك انتقال دانش، به سازمان‌ها در مديريت روابط بين سازماني كمك نمايد. در اين راستا سه عامل به عنوان عوامل كليدي شناسايي شدند كه ابعاد الگوي پيشنهادي را تشكيل مي دهند و عبارت‌اند از: ريسك هاي مربوط به نوع همكاري ، ريسك هاي مربوط به نوع شبكه و ريسك هاي مربوط به نوع مجاورت فيزيكي . الگوي پيشنهادي با استفاده از فن تحليل عاملي تأييدي مرتبه دوم و مدل سازي معادله ساختاري در صنايع استان قزوين مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. نتايج بررسي الگوي پيشنهادي در صنعت نشان مي دهد كه عامل نوع شبكه از اهميت بالاتري برخوردار است.