الگوسازي مسيري ساختاري رابطه قابليت هاي پويا و پويايي محيطي

طي سال هاي اخير يافتن راهي براي مواجه با محيط هاي پر تغيير و حفظ بقاي سازمان به چالش مهمي در ميان محققان حوزه مديريت بدل شده است. در اين ميان رويكرد قابليت هاي پويا از اهميت ويژه اي برخوردار شده است. بررسي متون موجود در اين حوزه نشان مي دهد يكي از الزامات پژوهشي، بررسي اثرات پويايي محيطي بر قابليت هاي پويا است. لذا در اين مقاله رابطه قابليت هاي پويا و پويايي محيطي مورد بررسي قرار خواهد گرفت. بدين منظور الگويي متشكل از سازه قابليت هاي پويا (شامل قابليت درك، قابليت استفاده از فرصت ها و قابليت شكل‌دهي مجدد منابع) و پويايي محيطي (شامل پويايي فني و پويايي بازار) طراحي شد. داده هاي پژوهش از طريق پرسشنامه و بر مبناي پاسخ هاي مديران عالي شركت هاي توليدي فعال در بورس اوراق بهادار تهران جمع آوري شد. نتيجه بررسي هاي انجام‌شده با استفاده از روش كمترين مربعات جزيي و نرم افزار SmartPLS نشان داد رابطه بين پويايي محيطي و قابليت هاي پويا به عنوان سازه هاي سطح بالاتر معنادار است. همچنين پويايي فني بر قابليت درك، قابليت استفاده از فرصت ها و قابليت شكل دهي مجدد منابع، همچنين پويايي بازار بر قابليت درك و قابليت استفاده از فرصت ها تأثير مثبت دارد.