تبيين استعاري و غير استعاري فلوطين از صدور ‏

صدور، بنياد كل نظام فلسفي فلوطين است. با وجود اين و علي رغم اينكه فلوطين متفكري دقيق است، تبيين او از صدور آميخته به استعاره هاي مختلف است. برخي محققان معتقدند علت اين امر، غناي سنت فلسفي فلوطين و تلاش او براي هضم و جذب فلسفه گذشتگان، خصوصاً فلسفه ارسطو و پوسايدونيوس است. ولي به اعتقاد برخي ديگر، فلوطين از طريق استعاره هاي صدور، قصد دارد نظريه بديعي را تبيين كند كه مي توان آن را نظريه فعاليت دوگانه ناميد. بر اساس اين نظريه، هر شيء كاملي، علاوه بر فعاليتي دروني كه جوهر حقيقي آن را تشكيل مي‌دهد، داراي فعاليتي بروني است كه همچون تصويري از آن منتشر مي شود. فعاليت بروني احد، عقلي بالقوه و نامتعين است كه ابتدا گستاخي مي‌كند و از احد جدا مي‌شود. اما سپس پشيمان به سوي او بازمي‌گردد و با اين بازگشت، متعين مي‌شود. در اين مقاله، به ارائه تفسير مفصلي از تبيين هاي استعاري و غير استعاري فلوطين از نظريه صدور و لوازم آن پرداخته‌ايم.