بررسي سير تحول رويكرد اعتمادگرايي فرايندي آلوين گلدمن

شيوه كسب معرفت يكي از موضوعات مهم در ادبيات فلسفي است كه از دير باز مورد توجه فلاسفه بوده است. ابهام مفهوم، سبب شده است كه رويكردهاي متفاوتي در مورد آن بر گرفته شود. از جمله مهمترين اين رويكردها مي توان به دو رويكرد درون گرايي و برون گرايي اشاره كرد. اين گفتار برآن است تا با تاملي كوتاه بردو مكتب ياد شده در باب توجيه معرفت وطرح نقايص وايرادات هريك، به تبيين نظريه علّي گلدمن كه از طرفداران رويكرد برون گرايي است بپردازد. تعلق خاطر گلدمن در توجيه معرفت بيشتر برپايه اعتمادگرايي شناسا به منبع توليد باور براي توجيه است. بي نيازي شناسا از آگاهي به قضاياي معتبر در توجيه خود به يك باور از جمله موضوعاتي است كه در اين جا مورد بررسي و واكاوي قرارمي گيرد. در نهايت، نويسنده نشان مي دهد علي رغم اصلاحاتي كه وي با بكار گيري مفاهيمي همچون «شرايط صدق» و «عمل و انگيزه خوب » براي غلبه بر انتقادها در نظريه اش انجام مي دهد، اما مشكلات هنوز باقي است.