پهنه‌بندي سيلاب و تأثير آن بر كاربري اراضي محيط پيراموني با استفاده از تصاوير پهپاد و سيستم اطلاعات جغرافيايي

شناسايي مناطق سيل خيز يك گام اساسي براي مديريت ريسك سيل است و منطقه بندي خطر سيلاب اندازه گيري كمي از خطر سيل را فراهم مي كند، درنتيجه امكان ارسال هشدارهاي مناسب در مواقع خطر سيل و تسهيل عمليات امداد و نجات فراهم مي شود. هدف از اين تحقيق پهنه بندي سيلاب با استفاده از تصاوير پهپادي و تأثير آن بر كاربري اراضي در محدوده رودخانه ليقوان، زير حوزه آجي چاي در جنوب شرقي تبريز در استان آذربايجان شرقي است. براي پهنه‌بندي سيلاب از مدل رقومي ارتفاعي DEM با دقت 70 سانتي‌متر استفاده گرديد. پس از تبديل مدل رقومي ارتفاعي به TIN براي پيش‌پردازش، داده‌ها وارد نرم‌افزار HECGeoRAS گرديد و با TIN تصاوير پهپادي سه‌بعدي گرديد و ارتفاع مقاطع عرضي مشخص و گودي هيدروليكي رودخانه به‌صورت دقيق استخراج گرديد. پس از مرحله پيش‌پردازش نتايج وارد HECRAS گرديد تا پس از تكميل مشخصات جريان و داده‌هاي هيدروليكي و واردكردن دبي‌هاي سيل در دوره‌هاي بازگشت 2، 5، 10، 25، 50، 100 و 200 سال، مد‌‌ل‌سازي جريان و پروفيل سطح آب در سيل‌هايي با اين دوره‌هاي بازگشت به دست آيد. سپس پهنه‌هاي سيلاب با نقشه كاربري اراضي تلفيق گرديد. نتايج نشان داد با افزايش دوره بازگشت كه مطابق با آن دبي نيز زياد مي‌شود؛ پهنه‌هاي سيل‌خيز افزايش‌يافته به‌طوري‌كه در دوره بازگشت 2، 5، 10، 25، 50،100 و 200 سال به ترتيب 6.24، 6.13، 6.75، 7.80، 9.69، 10.36 و 11.44 هكتار زيرپوشش سيل قرار گرفت و همچنين مشخص گرديد به ترتيب باغات، اراضي باير و مناطق مسكوني بيش‌تر از ساير كاربري‌ها تحت تأثير سيل قرار مي‌گيرند.