بررسي تأثير افزايش پيريت بر ليچينگ كنسانتره كالكوپيريتي مس سرچشمه در محيط گلايسين

استحصال مس از منابع سولفيدي به روشهاي هيدرومتالورژيكي از بزرگترين چالشهاي محققان صنايع معدني است. گلايسين يكي از معرفهاي نوين ليچينگ كانيهاي مس و طلا است كه پتانسيل بالايي از نظر محيط زيستي، فني و اقتصادي براي عمل آوري كنسانتره هاي سولفيدي مس و استفاده در صنعت دارد. هدف از انجام اين تحقيق، بررسي تأثير محتواي پيريت بر انحلال مس از كنسانتره كالكوپيريتي در محيط گلايسين بوده است. آزمايشهاي ليچينگ و آناليزهاي الكتروشيميايي روي كنسانتره فلوتاسيون مس سرچشمه انجام گرديد. آزمايشهاي ليچينگ در سه نسبت وزني محتواي پيريت به كنسانتره (صفر، 20 و 40%) انجام شد. نتايج نشان داد كه با افزايش نسبت پيريت به كنسانتره، استخراج مس به طرز قابل توجهي افزايش مي­يابد، به طوريكه با افزايش پيريت در شرايط 10.5=pH، دماي ̊C 60، درصد جامد 5%، دبي اكسيژن L/min 1، غلظت گلايسين M 0.7 و دور همزني rpm 500، بعد از گذشت 12 ساعت استخراج مس از 50.6% در نمونه بدون افزايش پيريت به  73.8% در نمونه با افزايش 40% پيريت، افزايش يافت، در حاليكه استخراج آهن در سطح بسيار پاييني است (كمتر از 0.7% ). نتايج آناليزهاي الكتروشيميايي با ولتامتري چرخه اي و پلاريزاسيون نشان داد كه بيشترين جريان اكسايش آندي مربوط به نمونه كنسانتره مس و كمترين جريان مربوط به پيريت است كه تطابق خوبي با نتايج حاصل از آزمايشهاي ليچينگ داشتند. اين نتايج، پتانسيل بالاي ليچينگ با عامل گلايسين را در استخراج مس از كنسانتره­هاي پرپيريت نشان مي دهد.