زمان‌بندي سيستم جريان كارگاهي با محدوديت دسترسي ماشين و اثر يادگيري مبتني بر يك مدل تركيبي

در طول دهه‌هاي اخير مسئله زمان‌بندي سيستم جريان كارگاهي با مفروضات مختلفي بررسي شده است. يكي از حالاتي كه توجه بسياري از پژوهشگران را به خود جلب كرده است، در نظرگيري مفهوم يادگيري است. در شرايط واقعي محيط‌هاي كاري، اثر يادگيري تنها به موقعيت كارها محدود نمي‌شود؛ به‌عبارت‌ديگر تجربه كارگران نيز در طول روند عمليات بايد در نظر گرفته شود. از طرف ديگر عوامل زيادي سبب در‌دسترس‌نبودن ماشين‌آلات و تجهيزات در افق برنامه‌ريزي مي‌شود. اين پژوهش يك مسئله جريان كارگاهي با محدوديت دسترسي ماشين و اثر يادگيري مبتني بر يك مدل تركيبي را موردمطالعه قرار مي‌دهد. اين مدل يادگيري به‌طور همزمان مبتني بر موقعيت كارها و همچنين مجموع لگاريتمي زمان پردازش كارها است. در ابتدا يك مدل برنامه‌ريزي مختلط عدد صحيح براي مسئله ارائه و سپس به دليل پيچيدگي بالاي مدل، از دو الگوريتم فرا ابتكاري شبيه‌سازي تبريد (SA) و شبيه‌سازي تبريد مبتني بر نظريه ابر (CSA)، براي يافتن جواب‌هاي نزديك به بهينه استفاده شده است. تحليل نتايج حاكي از آن است كه عملكرد الگوريتم CSA به‌طور معنا‌داري بالاتر از عملكرد الگوريتم SA است.