نقش رويكرد منظرين در ارتقاي رضايتمندي از محيط شهري

بيان مسئله: رضايتمندي فرايند داوري مثبت نسبت به پديده‌ها است و تحت ‌تأثير مؤلفه‌هايي ايجاد مي‌شود كه اين مؤلفه‌ها به پايگاه نظري مورد مطالعۀ آن وابسته است. امروزه در شهرها شاهد افزايش كمّي پروژه‌هاي منظر شهري هستيم؛ اما اين مسئله كه چرا اين پروژه‌ها از نظر كيفي نتوانسته‌اند رضايت مخاطب را جلب كنند و تأثير عمده‌اي در كيفيت محسوس شهر و داوري مثبت شهروندان برجاي بگذارند، محل پرسش است. بنابراين، سؤال اصلي اين پژوهش اين است كه چه نسبتي ميان مؤلفه‌هاي رويكرد منظرين و مؤلفه‌هاي رضايتمندي وجود دارد؟ هدف: هدف پژوهش، افزايش ميزان رضايتمندي مخاطب از پروژه‌هاي منظر شهري و به‌ تبع آن از شهر، و تعريف پايگاه اختصاصي براي پروژه‌هاي منظر شهري است.روش تحقيق: روش تحقيق به ‌صورت كيفي و تحليل محتواي آثار است. ابتدا مفهوم رضايتمندي و متغيرهاي تأثيرگذار بر آن بررسي و تعريف جديدي از رضايتمندي ارائه ‌شده است. سپس در خصوص مفهوم منظر، به مطالعۀ ديدگاه متخصصان پرداخته‌ شده و در نهايت ارتباط ميان رويكرد منظرين و مؤلفه‌هاي تأثيرگذار بر رضايتمندي بررسي شده است.نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش نشان داد كه رضايتمندي و رويكرد منظر در توجه به ذهن مخاطب اشتراك دارند؛ اما، صفت اختصاصي رويكرد منظر، در توجه توأمان به هردو وجه عيني و ذهني پديده است كه اصولاً قادر نيست آنها را به ‌طور مستقل و جداگانه مورد توجه قرار دهد؛ در نتيجه، به اين دليل كه حتي فاكتورهاي عيني نيز برحسب تفسير ذهني دگرگون مي‌شوند، رويكرد منظر براي كسب رضايتمندي شرايط بهتر و مناسب‌تري را فراهم مي‌كند؛ زيرا براساس اين رويكرد عين و ذهن براي معرفي يك پروژه عملكردي هم‌زمان دارند و اگر يك فضاي شهري به عنوان يك منظر شناخته شود، ديگر قابليت تفكيك ابعاد مختلف آن، از جمله ماده و معنا، وجود ندارد.