شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي ارزيابي تاب‌آوري تأمين‌كنندگان بر پايه روش بهترين - بدترين

امروزه محيط كسب‌وكار، مقدمات پيدايش سطح بالايي از عدم‌اطمينان و رفتارهاي آشفته در زنجيره‌هاي تأمين را فراهم كرده است. تأمين‌كنندگان در بيشتر مواقع به‌عنوان اصلي‌ترين منابع ريسك‌هاي بيروني مطرح هستند كه مقدمات پيدايش سطوح گسترده‌اي از اختلالات در زنجيره هاي تأمين را فراهم مي‌سازند؛ به همين دليل انتخاب تأمين كنندگان مناسب و درعين‌حال تاب آور مي‌تواند هزينه‌هاي خريد و زمان‌هاي تأخير را به ميزان زيادي كاهش داده و قابليت تداوم كسب‌وكار در زمان بروز اختلالات و به پيروي از آن رقابت پذيري شركت و رضايت مشتريان را افزايش دهد. هدف پژوهش حاضر، شناسايي و اولويت‌بندي شاخص‌هاي ارزيابي تاب آوري تأمين‌كنندگان «گروه صنعتي اورند» با بهره‌گيري از روش تصميم‌گيري چند‌شاخصه بهترين بدترين است كه به‌عنوان روشي نوين در تصميم‌گيري چند‌شاخصه مطرح است. نتايج نشان مي‌دهد كه شاخص‌هاي چابكي، افزونگي و مشاهده‌پذيري به‌ترتيب مهم‌ترين شاخص‌هاي ارزيابي تاب آوري تأمين‌كنندگان شركت اورند هستند. در انتها بر اساس نتايج پژوهش، پيشنهادات اجرايي و پژوهشي ارائه گرديد.