عنوان مقاله :
از اتوپياي خيالي تا دستوپياي واقعي سينماي ايران
پديد آورندگان :
زين العابديني ، پيام دانشگاه تهران، پرديس بين‌المللي كيش , الستي ، احمد دانشگاه تهران، پرديس هنرهاي زيبا
كليدواژه :
اتوپيا , دستوپيا , سينماي ايران , بدبيني , تقديرگرايي , ناباوري , بي‌اعتقادي
چكيده فارسي :
بيان مسئله: تاريخ سينما نمونه‌هايي را آشكار مي‌سازد كه نشان از آن دارد، فيلم‌سازان با خلق آثار خود در گونه‌هاي مختلف، در جهت نقد و تغيير جامعه كنوني و رسيدن به اتوپيا (آرمان‌شهر)ي مفروضشان در تلاش بوده‌اند، اما در رسيدن به اين مسير، ناپايدار و متزلزل بوده و شهر آرماني‌شان را به دستوپيا (ويران‌شهر) تبديل كرده و به تصوير كشيده‌اند. سينماي ايران نيز بر همين منوال رفتار نموده و توليدات فراواني را تجربه كرده است. تخيل و توهم‌زدگي، بدبيني، تقديرگرايي، ناباوري و بي‌اعتقادي عناصر اصلي دستوپياست و سينماي با شهرت جهاني ايران مملو از سوژه‌هايي بوده كه بن‌مايه‌اش از اين مضامين تشكيل شده است. مسئله اصلي پژوهش واكاوي چگونگي و چرايي دورشدن فيلم‌سازان سينماي ايران از اهداف آرمان‌شهر مورد علاقه خود و مخاطبانشان، و رسيدن به ويران‌شهر ناخواسته واقعي در دوره‌هاي گوناگون تاريخي است. هدف: اين پژوهش با هدفي كاربردي بررسي آرمان‌خواهي سينماي ايران را مورد مطالعه قرار داده است.روش تحقيق: روش تحقيق كيفي و با رويكردي تاريخيتحليلي، به مرور منابع كتابخانه‌اي، مشاهده فيلم و مقايسۀ تاريخي سينماي ايران و مصاحبه مي‌پردازد. نتيجه‌گيري: نتيجه حاصله نشان از آن دارد كه سينماي ايران در تمام دوره‌هاي تاريخي به سوي دستوپيا گرايش پيدا كرده است.
