استراتژي توسعۀ اقتصاد فرهنگي صنعت مد در ايران

بيان مسئله: صنعت مد در دهه‌هاي اخير ايران، علي‌رغم پيشينۀ تاريخي از يك سو با منطق اقتصادي و از سوي ديگر با ملاحظات اجتماعي و سياسي ويژه‌اي روبه‌رو بوده كه آن را با چالش‌هاي فراواني مواجه كرده است. بر اين اساس، نهادهاي اجتماعي بر آن شدند تا با فعاليت‌هاي تجاري، تبليغاتي و فرهنگي، اين هنرصنعت را به حوزۀ صنايع خلاق وارد كنند و در عمل نيز موجب شكل‌گيري جرياني شدند كه در سپهر توسعۀ اقتصادي صنايع فرهنگي كشور به‌نمايش درمي‌آيد. از آن‌جا كه بررسي دگرگوني‌هاي ارزشي در جامعه يكي از عناصر كليدي در نظام فرهنگي هر جامعه به‌حساب مي‌آيد، مسئلۀ اصلي پژوهش حاضر، با تمركز بر صنايع فرهنگي و پذيرش دگرگوني در نظام ارزشي جامعۀ ايران، دستيابي به شناخت ارزش‌هاي اقتصادي هنرصنعت مد و ابعاد آن و نقاط ضعف، قدرت و تشديدكننده‌هايي است كه موجب ساماندهي مفهوم و موقعيت اقتصاد خلاق در اين حوزه از طريق تعاملات برون‌مرزي و فرايند فرهنگ‌سازي شده‌اند. هدف پژوهش: مقالۀ حاضر در پي دستيابي به فرايند ارزش‌محور در مداخلۀ عوامل زمينه‌ساز و تبيين راهبردهاي گزينشي توسعۀ اقتصاد فرهنگي صنعت مد ايران و پاسخ‌گويي به اين پرسش‌هاي اساسي است كه صنعت مد در تحقق چشم‌انداز اقتصاد فرهنگي كشور مي‌تواند چه نقشي را ايفا كند؟ چگونه مي‌توان با تغيير در نظام‌هاي ارزشي به رشد اقتصادي هنري كه توليد مي‌شود شكل داد؟ روش تحقيق: روش تحقيق اين مقاله كيفي، توصيفيتحليلي و گردآوري اطلاعات از طريق منابع اسنادي و يافته‌هاي ميداني و مبتني بر تحليل محتواست. نتيجه‌گيري: نتايج حاكي از اين است آميزش هنر با ابتكار و خلاقيت، مديريت دانش، توليد و فن‌آوري‌روز و مهندسي مجدد فرآيندهاي كسب‌وكار از طريق بركشيدن اقتصادخلاق در صنعت مد، موجب افزايش رشد اقتصادي كشور خواهد شد.