شبكه‌هاي اجتماعي و انگيزش به كار در سازمان

پژوهش حاضر مطالعه موردي است كه هدف آن بررسي رابطۀ بين ويژگي‌هاي شبكۀ اجتماعي و انگيزش به كار افراد با استفاده از رويكرد شبكه‌هاي كل (كامل) است. در اين پژوهش روابط رسمي و غير‌رسمي كليه كاركنان يك سازمان غير دولتي بررسي شده و مورد تحليل قرار گرفته است. جمع‌آوري داده‌ها با استفاده از دو پرسشنامۀ شبكه و انگيزش به كار صورت گرفت، و براي تحليل اطلاعات از نرم افزارهاي UCINET،SPSS  وEXCEL  استفاده شد. بر اساس يافته‌هاي پژوهش، بالارفتن ميزان مركزيت درجه در انواع پيوند‌ها، موجب بالا رفتن انگيزش به كار افراد شده است. از ميان انوع پيوندهاي بررسي شده، پيوند‌هاي دوطرفه (بده‌بستاني) از اهميت بيشتري برخودارند. نتايج، حاكي از آن است كه مركزيت‌درجه افراد در شبكه‌هاي مشورتي، زماني با انگيزش به كار يا ابعاد آن ارتباط دارند كه پيوندها  بده‌بستاني(دو‌سويه) باشند