تأثير تنش‌هاي خشكي و شوري بر رشد، گلدهي و برخي از ويژگي‌هاي بيوشيميايي گياه نرگس (Narsicuss tazetta L.)

در بين تنش‌هاي محيطي، خشكي و شوري جزء مهم‌ترين تنش‌ها هستند كه رشد و نمو گياهان را در مناطق خشك و نيمه خشك محدود مي‌كنند. هدف از تحقيق حاضر بررسي اثر تنش‌هاي خشكي و شوري بر صفت‌هاي رويشي، زايشي و بيوشيميايي گل نرگس شهلا (Narcissus tazetta L.) بود. اين آزمايش گلداني، به صورت فاكتوريل در قالب طرح كاملا تصادفي با سه تكرار در دانشكده كشاورزي دانشگاه بيرجند در سال 1396 انجام شد. تيمارها شامل كلريد‌سديم در چهار سطح صفر (شاهد)، 20، 40 و 60 ميلي‌مولار و تنش خشكي در چهار سطح 70،50،30 و 90 درصد ظرفيت زراعي بودند. نتايج اثرهاي ساده نشان داد كه تنش‌هاي خشكي و شوري باعث كاهش مقدار قطر ساقه گل‌دهنده، قطر گل، طول ريشه، حجم ريشه، وزن تر ريشه، طول و وزن تر سوخ، وزن تر اندام هوايي، وزن خشك كل و تعداد روز از گلدهي تا پيري گل شدند. در مقابل صفت‌هاي تعداد روز از كاشت تا گلدهي، ميزان قندهاي محلول كل برگ و ريشه، فعاليت آنتي اكسيداني و محتواي فنول كل تحت تأثير اين دو تنش افزايش يافتند. نتايج اثرهاي متقابل نشان داد كه اثر مخرب تنش‌هاي شوري و خشكي در شرايط كاربرد توأم دو تنش، تشديد شد به طوري كه كمترين مقدار صفت‌هاي رشدي و زايشي در شديدترين سطح تنش (30 درصد ظرفيت زراعي × شوري 60 ميلي‌مولار) مشاهده شد. به طور كلي، نتايج نشان داد كه در محدوده تيمارهاي اعمال شده، اثر مخرب تنش شوري بر صفت‌هاي رشدي، زينتي و فيزيولوژيكي گل نرگس بيشتر از تنش خشكي بود.