شيوه‌هاي درست و كارآمد آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي به دانشجويان در راستاي كاهش آسيب ‌‌هاي زندگي

هدف: پژوهش حاضر، بررسي شيوه‌هاي درست و كارآمد آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي به دانشجويان در راستاي كاهش آسيب‌هاي زندگي مي‌باشد. جامعه آماري پژوهش را دانشجويان دوره‌هاي كارداني و كارشناسي دانشكده فني شريعتي كه در سال تحصيلي 1391-1390 در كلاس‌هاي آموزش مهارت‌هاي زندگي شركت داشتند (تعداد 500 نفر) را شامل مي‌شود. تعداد 217 نفر براساس جدول مورگان به‌عنوان نمونه با روش نمونه­گيري تصادفي ساده انتخاب شدند. روش: پژوهش حاضر به لحاظ روشي توصيفي پيمايشي و از نظر هدف، كاربردي است. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد و روايي و محتوايي آن به تأييد صاحب‌نظران رسيد و پايايي آن با محاسبه ضريب آلفاي كرونباخ 89% به‌دست آمد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات از آمار توصيفي (درصد، فراواني، ميانگين، انحراف استاندارد و رتبه درصدي) آزمون‌هاي t مستقل و t وابسته استفاده گرديد. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش بيانگر آن است كه از ميان روش­هاي آموزش مهارت هاي زندگي و اجتماعي به دانشجويان، روش تلفيقي در اولويت اول و پس از آن روش هاي الگوي ايفاي نقش، بحث گروهي و حل مسأله قرار دارند. روش سخنراني از پايين‌ترين رتبه در ميان دانشجويان برخوردار است. همچنين نتايج اولويت‌بندي نوع ارائه آموزش مهارت­هاي زندگي و اجتماعي در ميان دانشجويان بيانگر آن است كه ارائه آموزش از طريق برگزاري كارگاه هاي آموزشي در دانشگاه ها و استفاده از فيلم و تئاتر به‌ترتيب با بالاترين اولويت و در مقابل ارائه آموزش مهارت ها از طريق انتشار جزوات و بروشورها در پايين‌ترين اولويت قرار گرفته است. بر اين اساس براي آموزش مهارت‌هاي زندگي و اجتماعي دانشجويان بايستي شيوه و نوع ارائه آموزش‌هاي مهارت زندگي و اجتماعي مدنظر قرار گيرد.