تاثير سطوح متفاوت عصاره تفاله انگور بر قابليت ‌هضم روده‌اي گاو شيري به روش برون تني

اين تحقيق به منظور بررسي سطوح مختلف عصاره تفاله انگور بر تجزيه پذيري و قابليت هضم جيره معمول گاو شيري با استفاده از روش توليد گاز دو مرحله اي تغيير‌يافته، انجام پذيرفت. مقادير اسيدهاي چرب فرار، توليد آمونياك و جمعيت پروتوزوآ تعيين گرديدند. شش سطح عصاره مورد استفاده قرار گرفت كه شامل GE0: جيره پايه بدون عصاره، GE1، GE2، GE3، GE4، GE5 به ترتيب 12، 24، 36، 48 و 60 ميكروليتر عصاره به ازاي 50 ميلي ليتر محيط تلقيح بود. تجزيه‌پذيري شكمبه‌اي ماده‌خشك تيمارهاي GE3، GE4 و GE5 در مقايسه با GE0 كاهش يافت، ولي تجزيه‌پذيري شكمبه‌اي پروتئين‌خام در كل تيمارهاي حاوي عصاره نسبت به تيمار شاهد كاهش نشان داد. قابليت‌هضم ماده‌خشك و پروتئين‌خام در تيمارهاي GE4 و GE5 در مقايسه با تيمار GE0 كاهش يافت. استفاده از عصاره، مقدار پروتئين عبوري و قابليت‌هضم پروتئين‌خام عبوري در محلول پپسين-اسيد هيدروكلريدريك را در مقايسه با تيمار شاهد، افزايش داد. جمعيت باكتري‌هاي پروتئوليتيك در تيمارهاي GE4 و GE5 نسبت به تيمار شاهد كاهش يافت.  مقدار كل اسيدهاي چرب فرار، استات و نسبت استات به پروپيونات در تيمارهاي GE3، GE4 و GE5 در مقايسه با تيمار شاهد  كمتر بود. افزودن عصاره  باعث كاهش مقدار توليد آمونياك، جمعيت كل پروتوزوآ، زيرخانواده انتودينينه و جنس داسي‌تريچا شد. جنس ايزوتريچا2، زيرخانواده ديپلودينينه و زيرخانواده افريوسكالسينه در زمان‌هاي 12 و 24 ساعت بعد از گرمخانه گذاري با افزودن عصاره كاهش يافت. در كل، استفاده از عصاره تفاله انگور، مقدار آمونياك، جمعيت پروتوزوآ و تجزيه پروتئين را كاهش و قابليت هضم‌پروتئين عبوري از شكمبه را افزايش داد