كاربرد تكنيك تحليل پوششي داده‌ها در ارزيابي كارايي انرژي واحدهاي توليد مرغ گوشتي (مطالعه موردي: منطقه آزاد ماكو)

با افزايش جمعيت و به تبع آن افزايش تقاضا و ارتقاي استاندارد سطح زندگي، كاربري انرژي در صنعت مرغداري رو به افزايش است. با توجه به اهميت انرژي به عنوان نهاده‌اي مؤثر در مرغداري، تحقيق حاضر به منظور تحليل كارايي انرژي و شاخص‌هاي مديريتي واحدهاي توليدي مرغ گوشتي در منطقه آزاد ماكو انجام گرفت. اطلاعات مورد نياز از 21 واحد مرغداري با تكميل پرسشنامه و مصاحبه حضوري در دوره جوجه‌ريزي آبان، آذر و دي ماه 1394 جمع آوري شد. كارايي انرژي با استفاده از روش تحليل پوششي داده‌ها با مدل‌هاي بازده ثابت و متغير نسبت به مقياس بر اساس 5 نهاده انرژي شامل جوجه، دان مصرفي، سوخت، الكتريسيته و كارگر و 2 ستانده انرژي شامل گوشت مرغ و كود مرغي محاسبه شد. بر اساس مدل بازده ثابت نسبت به مقياس، از 21 واحد مرغداري مورد بررسي، 13 مرغداري (61.9%) داراي امتياز كارا و 8 مرغداري (38.1%) داراي امتياز ناكارا بوده‌اند. همچنين بر اساس مدل بازده متغير نسبت به مقياس، 15 واحد (71.42%) كارا و 6 واحد (28.57%) ناكارا بوده‌اند. به علاوه، بيشترين و كمترين مصرف انرژي از كل انرژي مصرف شده به ترتيب مربوط به سوخت گازوئيل (66.2 درصد) و نيروي‌كار (0.07 درصد) مي‌باشد. همچنين، مرغداران در مصرف سوخت بيشترين ميزان ناكارايي و در مصرف جوجه كمترين ميزان ناكارايي را داشته‌اند. ناكارايي مصرف گازوئيل به دليل همزماني دوره جوجه‌ريزي مورد بررسي با دوره سرما، عدم مديريت صحيح مصرف به ويژه در سيستم گرمايشي سالن‌ها و استفاده از گازوئيل بعنوان سوخت گرمايشي خانه‌هاي كارگري مي‌باشد.