اثر استفاده از سطوح مختلف ساپونين بر قابليت هضم مواد مغذي، فراسنجه‌هاي تخميري، جمعيت پروتوزوآي شكمبه‌اي و فراسنجه‌هاي خوني در گوسفندان نر بلوچي

اين آزمايش با هدف مطالعه اثر استفاده از سطوح مختلف ساپونين خالص(Loba Chemie Ltd.) بر قابليت هضم، فراسنجه‌هاي تخميري، جمعيت پروتوزوآي شكمبه‌اي و فراسنجه‌هاي خوني در گوسفندان نر بلوچي انجام شد. از 4 رأس گوسفند نر بلوچي با ميانگين وزن زنده 2.2±40.3 كيلوگرم و داراي فيستولاي شكمبه‌اي در قالب طرح چرخشي استفاده شد. تيمارهاي آزمايشي شامل 1جيره پايه (شاهد)، 2جيره پايه + 75 ميلي‌گرم ساپونين در هركيلوگرم ماده خشك جيره، 3جيره پايه + 150 ميلي‌گرم ساپونين و 4جيره پايه + 300 ميلي‌گرم ساپونين بودند. ساپونين، تأثيري بر قابليت هضم ظاهري ماده خشك، ماده آلي، پروتئين خام، چربي خام، الياف نامحلول در شوينده اسيدي و خنثي (ADF وNDF) جيره نداشت (0.05 P). غلظت‌ استات، پروپيونات، بوتيرات، والرات و نيز pH مايع شكمبه تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت (0.05 P)، اما سطح 300 ميلي‌گرم ساپونين باعث افزايش كل اسيدهاي چرب فرار در مقايسه با تيمار شاهد شد (0.05 P). با افزايش ساپونين در جيره، ميانگين غلظت نيتروژن آمونياكي و جمعيت پروتوزوآ كاهش يافت (0.05 P). همچنين ميانگين سطح تري‌گليسيريد خون با افزايش ساپونين در جيره، كاهش يافت (0.05 p) ولي سطح كلسترول، ليپوپروتئين‌هاي با چگالي كم يا زياد (LDL و HDL) تحت تأثير تيمارها قرار نگرفت (0.05 P). هرچند استفاده از ساپونين تا سطح 300 ميلي‌گرم در جيره گوسفندان در كوتاه مدت، اثر سوئي بر سلامت دام نداشت، اما در ميان فراسنجه‌هاي مورد مطالعه، غلظت نيتروژن آمونياكي، كل اسيدهاي چرب فرار، تري‌گليسريد، و شمار پروتوزوآي شكمبه‌اي تحت تأثير مصرف ساپونين قرار گرفت. با اين وجود براي اثبات اثرات مفيد ساپونين بر عملكرد دام، نياز به مطالعات بيشتر مي‌باشد.