قابليت هضم، جمعيت پروتوزوآ و فراسنجه‌هاي تخميري شكمبه در گوسفندان تغذيه شده با سيلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرماي غيرخوراكي

هدف مطالعه حاضر بررسي تاثير سيلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرماي غيرخوراكي بر قابليت هضم مواد مغذي، گونه‌هاي پروتوزوآ، نسبت مولاري اسيدهاي چرب فرار، pH و نيتروژن آمونياكي مايع شكمبه بود. براي تهيه سيلاژ، 85 كيلوگرم برگ و ساقه درخت موز با 15 كيلوگرم خرماي غيرخوراكي مخلوط و به مدت 45 روز سيلو گرديد. پس از تعيين تركيب شيميايي و انرژي متابوليسمي سيلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرماي غيرخوراكي، از سطوح صفر، 7، 14 و 21 درصد بر اساس ماده خشك در جيره‌هاي آزمايشي 4 راس گوسفند نر بالغ در قالب طرح چرخشي در 4 دوره 21 روزه استفاده شد. سيلو كردن برگ و ساقه درخت موز با خرماي غيرخوراكي، سبب افزايش ماده خشك، ماده آلي و چربي خام و كاهش خاكستر و الياف نامحلول در شوينده خنثي شد (P 0/05). با توجه به نقطه فليگ (100)، pH (4.4) و انرژي متابوليسمي (2.05)، سيلاژ برگ و ساقه درخت موز با خرماي غيرخوراكي داراي كيفيت مناسبي بود. قابليت هضم ظاهري ماده خشك، ماده آلي و الياف نامحلول در شوينده خنثي جيره‌هاي آزمايشي داراي 14 و 21 درصد سيلاژ، نسبت به جيره شاهد كمتر بود (P 0/05). pH، نيتروژن آمونياكي، اسيدهاي چرب فرار، نسبت استات به پروپيونات و جمعيت پروتوزوآي مايع شكمبه تحت تاثير جيره‌ها قرار نگرفت. بنابراين با توجه به‌عدم تغيير در ماده خشك مصرفي و فراسنجه‌هاي تخميري شكمبه مي‌توان از اين سيلاژ در جيره گوسفند استفاده كرد.