تأثير هسته خرماي تخمير شده با آسپرژيلوس نايجر و باسيلوس سابتيليس بر عملكرد، خصوصيت لاشه و جمعيت ميكروبي ايلئومي در جوجه‌هاي گوشتي

هدف از اين پژوهش بررسي اثرات تغذيه اي هسته خرماي تخمير شده بر عملكرد، صفات لاشهو جمعيت ميكروبي دستگاه گوارش در جوجه هاي گوشتي بود. اين آزمايش  به‌صورت  فاكتوريل 4×2 با يك تيمار شاهد در قالب طرح كاملاً تصادفي با 540 قطعه جوجه يك روزه در 9 تيمار و 5 تكرار (12 جوجه در هر تكرار) انجام شد. تيمارهاي آزمايشي شامل جيره ذرت – سويا (شاهد)، جيره هاي حاوي 2، 4 ،6 و 8 درصد هسته خرماي خام و2، 4،6 و 8 درصد هسته خرماي تخمير شده بود. فرآيند تخمير موجب كاهش فيبرخام و افزايش پروتئين خام گرديد (P 0/05). تغذيه هسته خرماي تخميري باعث افزايش مصرف خوراك و بهبود افزايش وزن در دوره پاياني (42-25 روزگي) شد (P 0/05). در همين دوره افزايش وزن در سطح 8 درصد هسته خرماي تخميري (1474 گرم در برابر 1336 گرم) به‌طور معني داري (P 0/05) بيشتر از تيمار شاهد بود. هزينه خوراك مصرفي در جيره حاوي خوراك تخميري بيشتر از جيره هسته خام بود (P 0/05). چربي محوطه بطني و وزن سنگدان در تيمارهاي حاوي هسته خرماي تخميري نسبت به تيمارهاي حاوي هسته خرماي خام كاهش يافت (P 0/05). جمعيت باكتري هاي اسيد لاكتيك و كلي فرم در ايلئوم جوجه‌هاي تغذيه شده با هسته خرماي تخميري در مقايسه با هسته خرماي خام بطور معني داري بترتيب بيشتر و كمتر بودند(P 0/05). نتايج اين مطالعه نشان داد كه تخمير هسته خرما در سطح 8 درصد موجب بهبود عملكرد جوجه گوشتيدر دوره پاياني پرورش مي گردد.