بازشناسي مفهوم غفلت در قرآن با تأكيد بر تأثير حرف جر در معناي فعل

بازشناسي معناي مفردات و تركيبات قرآني، لازمه قهري توجه به خصوصيات و ظرافتهاي لفظي آنهاست. كلمات برگرفته از ريشه «غفل» در قرآن، گاه بصورت مطلق، و گاه در تركيب با حرف «عن» و يا «من» استعمال شده‌ است. اثرگذاري حرف جرّ در معناي فعل، امري پذيرفته شده‌ نزد لغت‌شناسان عرب مي‌باشد؛ با اين‌حال ملاحظه بيشتر تفاسير و ترجمه‌ها حاكي از عدم توجه به ويژگي يادشده در خصوص واژه غفلت است. پژوهش پيش‌رو تلاش دارد ضمن دسته‌بندي، توصيف و تحليل مجموعه آياتي كه ماده «غفل» در آنها بكار رفته، به اين نتيجه توجه دهد كه با در نظرگرفتن منابع لغت، قواعد تفسير، و نيز شواهدي از آراي مفسران، براي هر يك از صورتهاي واژه غفلت در قرآن، معناي متمايزي مقصود است. بر اين اساس مي‌توان گفت، تركيب ماده «غفل» با حرف «عن» در تمامي آيات، قابل انطباق با معناي «بي‌‌اعتنايي» است؛ چنانكه تركيب اين واژه با «من» در معناي «بي‌خبري» كاربرد دارد.