تبيين بنيادهاي جغرافيايي صلح در خاورميانه (مطالعه موردي: ايران، تركيه و عربستان)

امنيت و به موازات آن همزيستي و صلح كه از ديرپاترين موضوعاتي بوده كه ذهن انسان را به خود مشغول كرده است، ضرورت برقراري آن در دوره مدرن و به‌طور ويژه در سده بيست و يكم بيش از هر زماني براي خاوميانه غرق آشفتگي احساس مي‌شود. اين موضوع (يعني صلح) تاكنون از ابعاد گوناگوني مورد توجه واقع شده، در اين پيوند، پژوهش حاضر تلاشي علمي است تا برقراري صلح و همزيستي بين واحدهاي سياسي را از بعد تازه و آن هم جغرافيايي درمنطقه خاورميانه و بين سه كشور ايران، تركيه و عربستان مورد بررسي قرار دهد. پژوهش حاضر با رويكرد اسنادي وروش  توصيفي تحليلي  براي درك بهتر مسئله بنيادهاي جغرافيايي مؤثر بر صلح را  بررسي كرده و سرانجام اقدام به تحليل داده ها كرده است. نتايج پژوهش گوياي اين مطلب است كه جغرافيا؛ موقعيت جغرافيايي، بنيادهاي فرهنگي، همسايگي و حتي ايدئولوژي را نيز به نوعي تعيّن مي دهد، جغرافيا همچنين نقاط قوت و ضعف را هم ‌شكل داده و مثلث (ايران، تركيه و عربستان) مورد پژوهش را به سمت اهداف و منافع مشترك هدايت مي‌كند. از اين مرحله به بعد اين سازه هاي سياسي هستند كه با تشخيص درست خود بايد اهداف و منافع مشترك را مشخص كنند و به سمت همزيستي و همگرايي و سرانجام صلح گام بردارند.