ژئواستراتژي آمريكا در آسيا پاسيفيك؛ تداوم يا تغيير؟

ايالات‌متحده آمريكا به‌عنوان قدرت برتر در نظام بين‌الملل همواره به‌دنبال موازنه‌‌سازي در مناطق مختلف به‌منظور عدم ظهور قدرت همسنگ خود در مناطق مختلف بوده است. پس از حادثه يازده سپتامبر مقابله با تروريسم به محور سياست خارجي آمريكا و منطقه خاورميانه نيز به‌عنوان منطقه محوري كنش سياست خارجي‌اين كشور تبديل شد. اما با افزايش نقش منطقه آسياپاسيفيك در اقتصاد و امنيت جهاني، باراك اوباما با طرح استراتژي محور آسيايي به‌دنبال اولويت‌‌بخشي به اين منطقه در سياست خارجي ‌اين كشور بود. از نمودهاي اين استراتژي مي توان به تلاش ايالات‌متحده جهت تقويت سيستم اتحادي و افزايش تعاملات با قدرت هاي در حال ظهور، تلاش جهت افزايش حضور نظامي، حضور چندجانبه فعال تر و پيشبرد دمكراسي و حقوق بشر بوده است. اما با توجه به چالش هاي پيش‌‌رو و انتخاب ترامپ به‌عنوان رئيس‌جمهور آمريكا سؤالاتي در خصوص تداوم يا تغيير در اين استراتژي اين كشور مطرح شده است. اين پژوهش با توجه به اهميت آسياپاسيفيك در اقتصاد، امنيت و سياست جهان به بررسي پيامدهاي مثبت و منفي رويكردهاي مطرح شده دولت ترامپ مي‌پردازد. با توجه به پيامدهاي منفي كاهش حضور، اين پژوهش بر اين فرض مبتني است كه ايالات‌متحده گرچه همراه با تغييراتي، اما همچنان منطقه آسياپاسيفيك را يكي از مهمترين اولويت هاي سياست خارجي خود مي داند.