بررسي همخواني ديپلماسي شهري با سياست خارجي جمهوري اسلامي ايران مطالعه موردي: خواهر شهرهاي كلان شهر تهران

سياست خارجي گواه بر يك رشته اعمال از پيش طرح ريزي شده توسط تصميم گيران حكومتي است كه معطوف به اهدافي معين در چهارچوب منافع ملي در محيط بين المللي است. ديپلماسي شهري يكي از ابزارهاي تقويت سياست خارجي در عرصه بين الملل به​شمار مي رود كه مي تواند به​عنوان مكمل سياست خارجي مورد استفاده قرار گيرد. اين شكل از ديپلماسي، نشان دهنده بازيگري شهرها در مناسبات فراملي است. در اين وضعيت قابليت كلان شهرهاي جهان براي توسعه سياست بيناشهري بين المللي به​عنوان جايگزيني براي سياست هاي بينادولتي در قالب سياست شهري با توجه به پتانسيل شهروندي مورد توجه قرار مي گيرد. يكي از راه هاي تقويت ديپلماسي شهري، پيوندهاي خواهر شهري است. اين روابط بر پايه رابطه اي دوستانه و هدفمند بر تبادل اطلاعات، تجربيات و توسعه مناسبات فرهنگي، اقتصادي، فني و شهري ميان يك شهر با شهري ديگر در خارج از مرزهاي يك كشور استوار است. كلان شهر تهران نيز همچون ساير شهرها در عرصه ديپلماسي شهري بايد مكمل ديپلماسي رسمي حركت كند. مقاله حاضر بر اين فرضيه استوار است كه افزايش شمار خواهرشهرهاي تهران در پيوند با سياست خارجي دولت هاي مستقر در ج.ا. ايران همخواني دارد يا خير؟ داده ها و اطلاعات مورد نياز تحقيق به شيوه كتابخانه اي گردآوري شده و روش​شناسي حاكم بر متن ماهيتي توصيفيتحليلي دارد. نتايج تحقيق نشان داد كه تعداد خواهر شهرهاي تهران از نظر كمي و كيفي به رويكرد سياست خارجي دولت هاي مستقر در دوره هاي مختلف بستگي داشته است. درضمن ديپلماسي شهري مكمل ديپلماسي رسمي نبوده و بدون راهبرد مشخص در ارتباط با سياست خارجي رسمي ملي دنبال شده است.