ارزيابي روابط دروني بين توانمندسازهاي گردشگري پزشكي با استفاده از مدلسازي ساختاري تفسيري (ISM)

توسعه‌ گردشگري پزشكي باعث بهبود اشتغال‌زايي و موجب افزايش جذب بيماران در سطح ملي و بين المللي مي‌گردد. براساس آمار،‌ ايران با وجود مزيت‌ها وتوانمندي‌ها در زمينه گردشگري‌پزشكي، به‌ دليل‌عدم شناخت و توجه به عوامل موثر بر توسعه‌ي گردشگري پزشكي (توانمندسازها)، نتوانسته‌ از جايگاه مناسبي در اين صنعت برخوردار شود. هدف اين پژوهش شناسايي‌ و بررسي روابط بين توانمندسازهاي گردشگري پزشكي‌ با روش مدلسازي ساختاري تفسيري‌ ‌است.جامعه‌ پژوهش را خبرگان گردشگري ‌پزشكي به تعداد 15 نفر تشكيل مي‌دهند. پژوهش از نظر ماهيت و روش از نوع توصيفي پيمايشي و از نظر نتايج كاربردي است. ابزار جمع‌آوري داده‌ها مصاحبه و پرسشنامه است.با مرور جامع پيشينه پژوهش و نظرخواهي از خبرگان، تعداد ۱۵ توانمندساز‌ گردشگري پزشكي‌در ايران شناسايي و سپس روابط دروني بين اين توانمندسازها با استفاده از روش ISM، بررسي گرديد. پس از تحليل داده‌ها، اين توانمندسازها در6 سطح مختلف طبقهبندي شدند. توانمندساز سياست سلامت ملي در سطح زيرين (سطح6) قرارگرفت، كه اساسي‌ترين و مهم‌ترين توانمندساز در مدل توسعه‌ي گردشگري ‌پزشكي‌ ايران‌ مي باشد، كه ‌به‌طور مستقيم و غيرمستقيم بر ساير توانمندسازها تاثيرمي‌گذارد، از اين رو ضروري است‌ مورد توجه جدي مديران اين صنعت قرارگيرد. نتايج اين پژوهش به سياستگذاران كمك ميكند تا بتوانند جهت توسعه‌ي گردشگري پزشكي، تصميمات هوشمندانه‌تري اتخاذ و مسير مناسب تري را جهت توسعه اين صنعت در ايران، انتخاب نمايند.