ارزيابي نقش گردشگري روستايي در توسعه پايدار جوامع محلي (مورد مطالعه: روستاهاي هدف گردشگري استان زنجان)

گردشگري روستايي با توجه به كاركردهاي متنوع و نيز توانايي بالا در ايجاد ارتباط با ساير بخش هاي اقتصادي به عنوان يك استراتژي براي توسعه اجتماعي اقتصادي مناطق روستايي مطرح گرديده است. هدف از پژوهش حاضر ارزيابي نقش گردشگري بر روي توسعه پايدار نواحي روستايي استان زنجان است. تحقيق حاضر از نوع كاربردي و روش آن توصيفي تحليلي بوده و براي گردآوري داده ها از روش هاي كتابخانه اي و ميداني استفاده شده است. جامعه ي آماري تحقيق 8 روستاي هدف گردشگري استان زنجان مي باشد. بر اساس سرشماري سال 1395 مجموع خانوارهاي ساكن در اين روستاها 2584 خانوار است كه با استفاده از فرمول كوكران تعداد نمونه لازم جهت تكميل پرسشنامه 243 نمونه محاسبه شد. روايي صوري پرسشنامه از ديدگاه متخصصان بررسي شده و پايايي متغيرها از طريق ضريب آلفا ي كرونباخ به ميزان 76% محاسبه گرديد. براي تجزيه و تحليل كمي داده ها از آزمون هاي آماري نظير (t تك نمونه‌اي، رگرسيون، كروسكال‌واليس) بهره گرفته شده است. نتايج نشان مي دهد كه توسعه گردشگري سبب تأثيرگذاري مثبت در شاخص هاي اقتصادي، اجتماعيفرهنگي و كالبدي و تأثيرگذاري منفي در شاخص زيست محيطي گرديده است. همچنين در مدل برازش رگرسيوني، ضريب تعيين برابر با (0.842)، بوده است كه نشان دهنده ي تاثير مثبت گردشگري روستايي بر ابعاد متغيرهاي مستقل تحقيق مي باشد. رتبه بندي آزمون كروسكال واليس نيز نشان مي‌دهد كه به ترتيب روستاهاي وير، سوكهريز، حاجي سيران، شيت بيشترين تاثير از گردشگري را در ابعاد مختلف توسعه داشته اند.