بررسي تأثير مخمر ساكارومايسس سرويزيه بر سميت زدايي آفلاتوكسينB1 در محيط شكمبه

زمينه مطالعه: آفلاتوكسين‌ها متابوليت‌هاي ثانويه ناشي از رشد كپك‌ها در خوراك دام مي‌باشند. مخمرها ميكروارگانيسم‌هايي مي‌باشند كه توانايي جذب آفلاتوكسين‌ها را دارند. هدف: در اين تحقيق تأثير مخمر ساكارومايسس سرويزيه (PTCC 5177) بر سميت زدايي و جذب توكسين آفلاتوكسين B1 در شرايط in vitro (محيط شكمبه گاو) بررسي گرديد. روش كار: به اين منظور از مخمر مورد نظر تيمارهاي مختلف (زنده، تيمار شده با اتوكلاو، تيمار شده با حرارت C°‌100 و تيمار شده با اسيد) تهيه شد و به محيط شكمبه گاو افزوده شد. سم آفلاتوكسينB1 در مقادير مختلف (ppb 0، 5، 10 و 20) نيز به محيط شكمبه افزوه شدند و در زمان‌هاي يك و دو ساعت در دماي C° 37 اينكوباتور گذاري شدند. سپس ميزان سم باقيمانده در محيط توسط روش الايزا با استفاده از كيت يوروپروكسيما اندازه‌گيري شد. نتايج: نتايج نشان داد كه ميكروارگانيسم ياد شده در حالت تيمار اتوكلاو شده بيشترين ميزان حذف سم (90.5%) را دارند (0.05 p). همچنين با افزايش زمان انكوباسيون ميزان جذب سم به طور معني‌داري (78%) افزايش يافته است (0.05 p) و با افزايش غلظت سم در محيط كشت توانايي مخمر در جذب سم افزايش مي‌يابد. اين نتايج بيانگر اين مطلب است كه ميكروارگانيسم در حالت غير زنده خود توانايي جذب بالاتري را دارد كه مي‌تواند به دليل تركيبات ديواره سلول مخمر باشد. نتيجه گيري نهايي: به عنوان يك راهكار در صنعت خوراك دام استفاده از ديواره سلولي مخمر و يا تركيبات آن مي‌تواند براي كاهش سم آفلاتوكسينB1 مفيد باشد.