بررسي اثر عصاره هيدروالكلي گياه اسطوخدوس (Lavandula officinalis) براعمال حركتي در موش صحرايي نر مدل شبه بيماري پاركينسون

زمينه مطالعه: بيماري پاركينسون يك اختلال ناشي از تخريب عصبي است كه در حدود 1% از جمعيت بالاي 50 سال اثر مي‌گذارد. به طور كلاسيك پاركينسون به عنوان يك بيماري مربوط به سيستم حركتي در نظر گرفته مي‌شود و تشخيص آن بر مبناي گروهي از علائم حركتي نظير سفتي عضلات، كندي حركت و اختلال در رفلكس‌هاي حركتي و وضعي بنا نهاده مي‌شود. هدف: هدف از اين مطالعه ارزيابي اثرات عصاره هيدروالكلي گياه اسطوخدوس بر اختلالات حركتي موش‌هاي صحرايي مدل شبه بيماري پاركينسون است. روش كار: موش‌هاي صحرايي نر نژاد ويستار به چهار گروه تقسيم شدند (7=n). علائم بيماري پاركينسون قبل از تجويز عصاره اسطوخدوس به وسيله تزريق درون صفاقي (ip) رزرپين (mg/kg 5 ) ايجاد شد. سه گروه از موش‌هاي صحرايي مقادير مختلف عصاره اسطوخدوس (mg/kg, po 400، 300، 200 ) و گروه شاهد نيز به مدت 6 روز و روزي دوبار به همان حجم آب مقطر دريافت كردند. در روز هفتم، سختي عضلات و ديگر علائم پاركينسون به وسيله بار تست، روتارود و ميدان باز اندازه گرفته شد. نتايج: در اين مطالعه بهبود علائم ناشي از بيماري پاركينسون با استفاده از عصاره هيدروالكلي اسطوخدوس مشاهده نشد و اختلالات حركتي آن‌ها در مقايسه با گروه شاهد كاهش نيافت. نتيجه گيري نهايي: عصاره هيدروالكلي اسطوخدوس بر اختلالات حركتي ناشي از بيماري پاركينسون بي تأثير است.