ارزيابي برنامه ملي مبارزه با شاربن در جمعيت دامي ايران

زمينه مطالعه: شاربن به علت وسعت پراكندگي، خسارات اقتصادي فراوان و مخاطره‌اي كه براي بهداشت عمومي دارد، يكي از مهم‌ترين بيماري‌هاي مشترك محسوب مي‌شود. هدف: هدف از اين مطالعه، ارزيابي برنامه مبارزه با شاربن در جمعيت دامي در ايران با تأكيد از سال 1368 تا سال 1393 است. روش كار: در مطالعه حاضر، اطلاعات مربوط به مبارزه با شاربن، از ابتدا تا سال 1393 مورد بحث قرار گرفته است. داده‌ها با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون جهت بررسي تأثير مايه‌كوبي بر ميزان تلفات و تعداد كانون‌هاي وقوع بيماري، مورد تجزيه و تحليل آماري قرار گرفتند. نتايج: از سال 1304 مايه‌كوبي دام ها عليه شاربن در ايران آغاز شد. در خلال سال‌هاي 1393-1368حجم مايه كوبي در جمعيت گاو برابر با 78621001 و در جمعيت گوسفند و بز برابر با 1357680466 بود. در طي اين سال‌ها تعداد 452 كانون بيماري در جمعيت گاو و 761 كانون در جمعيت گوسفند و بز رخ داد، هم‌چنين، تعداد 666 رأس گاو و 5775 رأس گوسفند و بز در اثر ابتلا به شاربن تلف شدند. بين تعداد كانون‌هاي بيماري و مايه كوبي و همينطور بين ميزان تلفات و مايه‌كوبي، رابطه آماري معني داري وجود نداشت. نتيجه گيري نهايي: مايه‌كوبي بدون هدف و عدم برنامه ريزي بر اساس اصول اپيدميولوژيكي، عملاً قادر به قطع وقوع بيماري نمي باشد، لذا براي پيشگيري از رويداد بيماري، مايه‌كوبي هدفمند بايد توأم با كنترل و مراقبت باشد. جهت تحقق اين امر لازم است به مواردي چون آموزش، تشخيص صحيح، اجراي راهكار‌هاي كنترلي و گزارش دهي، اهميت بيشتري داده شود.