تاثير تجويز حاد دوكوزاهگزانوئيك اسيد به موش‌هاي سوري مقاوم به داروهاي ضد صرع در مدل الكتريكي 6 هرتز

زمينه مطالعه: بيماري صرع يك اختلال نورولوژيكي مزمن است كه علي‌رغم كشف داروهاي موثر، هنوز بيش از30 درصد از بيماران نسبت به داروهاي ضد‌‌‌‌صرع رايج مقاوم هستند. هدف: بررسي اثر تجويز حاد دوكوزاهگزانوئيك اسيد (DHA) در پيشگيري از بروز مقاومت به داروهاي لاموتريجين و فني‌توئين در مدل تشنجي 6 هرتز در موش سوري نر. روش كار: ابتدا اثرات تجويز داخل بطن مغزي و خوراكي DHA و داروها به‌صورت جداگانه بررسي شد سپس در گروه‌هاي تست داروي فني توئين يا لاموتريجين با دوز 25 ميلي‌گرم/كيلوگرم به‌صورت داخل صفاقي تزريق شدند. در مورد فني‌توئين بعد از يك ساعت و 45 دقيقه و در مورد لاموتريجين بعد از 45 دقيقه، DHA با دوز 1 ميلي‌مولار داخل بطن مغز موش‌ها تزريق شد. در گروه‌هاي شاهد حلال داروها يا حلال DHA به موش‌ها تجويز گرديد. 15 دقيقه بعد از تجويزداخل بطن مغزي DHA يا حلال DHA در تمام گروه‌ها پروتكل 6 هرتز اجرا شد و رفتارهاي تشنجي ثبت گرديد. در گروه‌هاي تست خوراكي ابتدا داروي فني‌توئين يا لاموتريجين با دوز 25 ميلي‌گرم/كيلوگرم به‌صورت داخل صفاقي تزريق شدند، در مورد فني‌توئين بعد از يك ساعت و در مورد لاموتريجين هم‌زمان با تزريق دارو DHA با حجم 1/0 ميلي‌ليتر به موش‌ها گاواژ شد و 1 ساعت بعد از دريافت DHA پروتكل 6 هرتز اعمال گرديد. نتايج: تجويز حاد DHA به‌تنهايي به‌صورت تزريق داخل بطن مغز يا خوراكي تاثيري در مهار تشنج‌ها نداشت. همراه شدن DHA با داروي لاموتريجين يا فني‌توئين نيز نتوانست مقاومت به اين داروها را مهار كند. نتيجه گيري نهايي: تجويز حاد DHA نمي‌تواند موجب مهار بروز مقاومت به داروهاي لاموتريجين و فني‌توئين در مدل 6 هرتز گردد. همچنين مصرف تك دوز DHA هم‌زمان با داروهاي ضد‌صرع نيز تاثيري در مهار بروز مقاومت دارويي در بيماران مصروع داراي مقاومت دارويي ندارد.