مقايسه اثرات التيامي پماد عصاره برگ زيتون با پماد درماهيل بر زخم هاي پوستي در موش هاي صحرايي ديابتي

Comparing Healing Effects of Olive Leaf Extract Ointment and Dermaheal Ointment on Cutaneous Wound in Diabetic Rats

سابقه و هدف: امروزه با توجه به شيوع ديابت، ترميم ضعيف زخم در بيماران ديابتي مساله اي جدي براي بهداشت عمومي محسوب مي­شود. در اين مطالعه اثرات پماد عصاره برگ زيتون بر ترميم زخم پوستي در موش‌هاي صحرايي ديابتي مورد ارزيابي قرار گرفت. مواد و روش‌ها: 36 موش صحرايي نر به سه گروه كنترل، پماد عصاره برگ زيتون و پماد درماهيل تقسيم شدند. ديابت، توسط يك دوز تزريق درون صفاقي استرپتوزوتوسين (mg/kg65) ايجاد شد. پس از 3 روز، قند خون ناشتا با استفاده از گلوكومتر اندازه‌گيري شد و موش‌هاي صحرايي با سطوح قندخون بالاتر ازmg/dl 250 به عنوان ديابتي در نظر گرفته شدند. تحت بيهوشي يك برش دايره اي تمام ضخامت به قطر 10 ميلي‌متر بر روي ناحيه پشتي گردن ايجاد شد. حيوانات در گروه‌هاي كنترل و درمان تا پايان مدت آزمايش يك بار در روز به ترتيب آب مقطر و پماد دريافت كردند. جهت بررسي اثرات پماد برگ زيتون بر زخم‌هاي ديابتي، مطالعات ماكروسكوپي و ميكروسكوپي در روزهاي 4، 7،10 ، 14، 21 انجام شد. يافته‌ها: در تمامي روزها شاخص‌هاي ماكروسكوپي و ميكروسكوپي ترميم زخم در گروه‌هاي درمان شده با پماد برگ زيتون و درماهيل در مقايسه با گروه كنترل به طور معني‌داري بهتر بود (05/0< P). اگرچه انقباض زخم در گروه پماد درماهيل نسبت به پماد عصاره برگ زيتون بيش‌تر بود (05/0< P)، تفاوت معني‌داري بين اين دوگروه از لحاظ شاخص‌هاي ميكروسكوپي ترميم زخم مشاهده نشد. استنتاج: مطالعه حاضر بيانگر اين است كه التيام زخم در موش‌هاي ديابتي درمان شده با عصاره برگ زيتون به‌طور معني‌داري ارتقا مي‌يابد.

Background and purpose: Diabetes mellitus is highly prevalent in the world and poor wound healing in diabetic patients is a serious public health issue nowadays. In this study, we evaluated the healing effects of olive leaf extract ointment on cutaneous wound in diabetic rats. Materials and methods: Thirty six male rats were di­vided into three groups: a control group and two experimental groups to receive either olive leaf ointment or derma heal ointment. Diabetes was induced by a single streptozotocin injection (65mg/kg). Three days later, fasting blood glucose was measured by a glucometer. Rats with blood glucose levels above 250 mg/dl were considered as diabetic. Under anesthesia, a circular full-thickness incision (10 mm diameter) was made in shaved dorsal region. Animals in control group received only distilled water, while treatment groups were treated with ointments (once/daily) until the end of the experiment. To investigate the effects of olive leaf ointment on diabetic wounds, macroscopic and microscopic studies were performed at days 4, 7, 10, 14, and 21. Results: Macroscopic and microscopic evaluations showed significantly higher rate of wound healing in experimental groups compared to the control group in all days after wound creation (P<0.05). But, wound contraction was significantly higher in the group receiving derma heal ointment compared with that in the group treated with olive leaf ointment (P<0.05). There were no significant differences between the two experimental groups in microscopic indices (P>0.05). Conclusion: In this study, wound healing was significantly promoted when diabetic wounds were treated with olive leaf ointment.