ارزيابي برخي ويژگي‌هاي شيميايي، ميكروبي و حسي گوشت كپور معمولي پرورش يافته در سيستم بيوفلاك

زمينه مطالعه: بر اساس نتايج تحقيقات انجام شده، سيستم‌هاي مختلف پرورش در آبزيان  تأثير مستقيمي بر كيفيت گوشت در اين گونه‌ها دارد. در سيستم جديد و مدرن پرورشي بيوفلاك، گونه آبزي از فلاك‌هاي توليد شده در سيستم استفاده مي‌كند كه مي‌تواند تأثيرات مهمي در كيفيت گوشت آن داشته باشد. هدف: اين تحقيق با هدف بررسي رشد و كيفيت شيميايي، ميكروبي و ظاهري گوشت ماهي كپور معمولي پرورش يافته در سيستم بيوفلاك طراحي و اجرا شد. روش كار: براي اين منظور تعداد سيصد قطعه ماهي كپور معمولي در 12 حوضچه فايبر گلاس 70 ليتري به طور تصادفي پخش شدند و به مدت 9 هفته با چهار تيمار غذايي شامل: ۱) 100 درصد غذاي كنسانتره (شاهد)؛ ۲) 75 درصد غذاي كنسانتره + بيوفلاك ملاس چغندر قند؛ ۳) 75 درصد غذاي كنسانتره + بيوفلاك شكر؛ ۴) 75 درصد غذاي كنسانتره + بيوفلاك نشاسته ذرت تغذيه شدند. در پايان دوره پرورش شاخص‌هاي رشد و بازماندگي ماهيان بررسي شدند. علاوه بر اين براي بررسي كيفيت فيله ماهيان پرورشي، آزمايش‌هاي ارزشيابي حسي ماهيان خام (بلافاصله بعد از صيد)، جمود نعشي (3، 6 و 24 ساعت پس از صيد)، بار باكتريايي، pH، رطوبت تحت فشار و همچنين TVN نيز به مدت 16 روز (هر چهار روز يكبار) انجام شد. نتايج: نتايج نشان داد، تيمار بيوفلاك نشاسته، كمترين ضريب تبديل غذايي و بيشترين ضريب چاقي را به خود اختصاص داد كه اين اختلاف در مقايسه با تيمار شاهد معني‌دار بود. شاخص‌هاي جمود نعشي و بار باكتريايي گوشت ماهيان پرورشي تفاوت معني‌داري ميان تيمارها نداشتند. pH گوشت كپور ماهيان با گذشت زمان نگهداري افزايش يافت  ولي در انتهاي دوره نگهداري اختلاف معني‌دار ميان تيمارها ديده نشد. كمترين  مقدار TVN اوليه در گوشت ماهيان تيمار نشاسته (mg 2.5 ± 9.0  نيتروژن بر  g 100 گوشت)  بود اما اين شاخص در ساير تيمارها بالاتر از mg  20  بر  g 100  گوشت بود. نتيجه‌گيري نهايي: در مجموع بر اساس نتايج اين تحقيق گوشت ماهيان پرورش داده شده در سيستم بيوفلاك نسبت به تيمار شاهد كيفيت قابل پذيرشي داشتند.