اثر سطوح مختلف پروبيوتيك پروتكسين در جايگزين شير بر توسعه، تكامل و فراسنجه هاي شكمبه‌اي بره هاي شيرخوار زل

زمينۀ مطالعه: عدم استقرار كامل جمعيت ميكروبي در دستگاه گوارش دام هاي شيرخوار، بروز هر نوع تنش سبب مي‌شود كه تعادل ميكروبي دستگاه گوارش به هم خورده و ناهنجاري‌هاي گوارشي را براي حيوان ايجاد نمايد. استفاده از پروبيوتيك ها در تغذيه اين نوع دام ها با بهبود توليد اسيدهاي چرب فرار به عنوان محرك هاي اصلي رشد پرزهاي شكمبه، سبب استقرار سريع‌تر جمعيت ميكروبي مفيد و متعادل در دستگاه گوارش شده و موجب بهبود وضعيت سلامت و عملكرد دام مي شود. هدف: هدف از اين آزمايش بررسي اثر سطوح مختلف مكمل پروبيوتيك پروتكسين در جايگزين شير بر توسعه، تكامل و فراسنجه هاي شكمبه اي بره هاي شيرخوار زل بود. روش‌كار: براي انجام اين تحقيق تعداد 24 راس بره نر زل در سن 10 روزگي با ميانگين وزن كيلوگرم (0.53±4.5) در 4 تيمار و 6 تكرار در هر تيمار در قفس هاي انفرادي به مدت 60 روز  مورد آزمايش قرار گرفتند. تيمارهاي آزمايشي شامل تيمار شاهد (بدون افزودن پروبيوتيك) و تيمارهاي حاوي  3، 6  و 9 گرم مكمل پروبيوتيك (cfu/g 10^9 ×) در جايگزين شير مصرفي بودند. در روز 60 آزمايش اندازه گيري مقادير pH توسط دستگاه ديجيتال قابل حمل و نيتروژن آمونياكي و تعداد پروتوزوآهاي مايع شكمبه در آزمايشگاه و نتايج ريخت شناسي شكمبه پس از كشتار دام انجام شد. نتايج: نتايج فراسنجه هاي شكمبه اي نشان داد كه افزودن مكمل پروبيوتيك در سطح  9 گرم باعث افزايش معني دار در نيتروژن آمونياكي و تعداد پروتوزوآهاي مايع شكمبه نسبت به ساير سطوح شد (0.05 P). از نظر pH و تركيب اسيدهاي چرب فرار مايع شكمبه اختلاف معني‌داري بين تيمارهاي آزمايشي مشاهده نشد. در نتايج ريخت شناسي شكمبه اختلاف معني داري در حجم كل دستگاه گوارش، وزن خالي دستگاه گوارش، شكمبه، هزارلا و شيردان و حجم نگاري و شيردان در بين تيمارها وجود داشت (0.05 P) كه اختلاف بين تيمار  9 گرم پروبيوتيك با ساير تيمارها معني داري بود و همچنين اثر تيمار آزمايشي بر طول و عرض پرزهاي شكمبه در ناحيه كيسه هاي كور پشتي، شكمي و جلويي معني دار بود (0.05 P). طوري كه سطح  9 گرم مكمل پروبيوتيك نسبت به ساير سطوح داراي مقادير بالاتري بود. نتيجه‌گيري نهايي: نتايج نشان داد كه افزودن مكمل پروبيوتيك در جايگزين شير بره هاي شيرخوار سبب افزايش معني دار نيتروژن آمونياكي مايع شكمبه و تكامل بافت هاي شكمبه شد، طوري كه سطح 9 گرم به نسبت به ساير سطوح در صفات مورد آزمايش داراي عملكرد بهتري بود.