ارزيابي تناسب اراضي مبتني بر روش‌هاي تصميم‌گيري چند‌معياره مكاني جهت استقرار نيروگاه‌هاي بادي در استان خراسان رضوي

تعيين تناسب اراضي، براي استقرار توربين‌هاي بادي به‌منظور بهره‌برداري مناسب از پتانسيل‌هاي موجود و بالقوه انرژي بادي، به‌عنوان يكي از منابع انرژي تجديد‌پذير، در مناطق مختلف كشور داراي اهميت است. تعيين مناطق با تناسب بالا جهت استقرار توربين‌هاي بادي تأثير زيادي در كارايي تجهيزات و وسايل توليد برق بادي دارد. تاكنون تحقيقات صورت گرفته در منطقه خراسان رضوي، تنها به تحليل آماري داده‌هاي سرعت و جهت باد بسنده كرده و معيارهاي مكاني تأثيرگذار در محل احداث نيروگاه بادي را كمتر مدنظر قرار داده‌ است. اين تحقيق به دنبال تحليل تناسب اراضي، براي احداث نيروگاه بادي با استفاده از معيارهاي محيطي (شامل شيب، ارتفاع، فاصله از گسل، فاصله از رودخانه، فاصله از مناطق حفاظت‌شده)، فني (شامل متوسط سرعت باد، پيوستگي باد و تراكم باد) و اقتصادي (شامل فاصله از شهر، فاصله از روستا، فاصله از فرودگاه، فاصله از منابع طبيعي و فاصله از جاده) و با استفاده از روش‌هاي تصميم‌گيري چند معياره ANP، ANP-DEMATEL و ANP-OWA است. هدف، ارزيابي نتايج هر يك از مدل‌ها و توليد نقشه تناسب اراضي براي احداث نيروگاه بادي در سناريوهاي مختلف تصميم‌گيري است. بر اين اساس، ابتدا با استفاده از توابع تحليلي سامانه اطلاعات مكاني، كل محدوده براي هر يك از معيارها پهنه‌بندي شده و سپس نقشه تناسب اراضي با استفاده از هر يك از روش‌هاي تصميم‌گيري چندمعياره ذكرشده، توليد و با يكديگر مقايسه شده‌اند. با بررسي نقشه‌هاي تناسب اراضي مشخص شد كه در سناريوهاي مختلف تصميم‌گيري، ناحيه جنوب شرقي استان داراي بيشترين پتانسيل براي احداث نيروگاه بادي است. نتايج اين تحقيق، ابزار مناسبي براي تصميم‌گيري درباره انتخاب مكان مناسب، به‌منظور احداث نيروگاه بادي در اختيار اين صنعت قرار مي‌دهد.