ارتباط سواد سلامت و كيفيت زندگي دربازنشستگان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان

زمينه و هدف: سواد سلامت ميزان ظرفيت هر فرد براي كسب، تفسير و درك اطلاعات اوليه از خدمات سلامتي است كه براي تصميم گيري متناسب در اين حوزه ضروري مي باشد. اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط سواد سلامت و كيفيت زندگي در بازنشستگان دانشگاه علوم پزشكي رفسنجان انجام گرفت مواد و روش ها: مطالعه از نوع توصيفي تحليلي است كه بر روي 137 نفر از بازنشستگان دانشگاه علوم پزشكي شهر رفسنجان انجام شد. روش نمونه گيري به صورت سرشماري بود. جهت گردآوري اطلاعات از پرسشنامه سواد سلامت عملكردي بزرگسالان TOFHLA،و پرسشنامه 36 SF انجام شد. اطلاعات جمع آوري شده از طريق نرم افزار SPSS18 و با به كارگيري آزمون هاي آماري آنوا ، و كاي اسكور و همبستگي پيرسون مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نمره كلي كيفيت زندگي و سطح سواد سلامت در سالمندان به ترتيب 58/9047 و 57/07±60/45100 بود. سواد سلامت به عنوان پيشگويي كننده نمره كيفيت زندگي بود( 0/001=p و 0/064=r). آزمون آناليز واريانس يك طرفه بين سطح سواد سلامت با جنس، و آزمون كاي اسكوئر نشان داد با متغيرهاي نحوه ي زندگي، تحصيلات، كارآمد دانستن خود، دچار بيماري بودن رابطه ي معني داري دارد. ولي سطح سواد سلامت با متغيرهاي وضعيت تأهل، جنس، رضايت از وضعيت اقتصادي، و مصرف دارو رابطه معني داري دارد. نتيجه گيري: با برنامه ريزي و طراحي برنامه هـاي آموزشـي مفيـد در زمينه سواد سلامت متناسـب بـا سالمندان مي توان جهت توسعه مهارت هاي سـواد سـلامت در جامعه گامي مؤثر برداشت و كيفيت زندگي سالمندان را ارتقا داد.