تبيين آگاهي از ديدگاه يگانه‌انگاري راسلي و ارزيابي كارآمدي آن در پاسخ به مسئله ذهن - بدن

آگاهي و جايگاه آن در طبيعت از اصلي‌ترين پرسش‌ها در فلسفه ذهن است و ارتباط تنگاتنگي با مسئله ذهن بدن دارد. تبيين‌هاي متفاوتي در مورد نسبت آگاهي با جهان طبيعت وجود دارد كه به نظر مي‏رسد در همان دوگانه سنتي فيزيكاليسم و دوگانه‌انگاري جاي مي‌گيرد. درحالي‏كه هر دو تبيين با مشكلاتي مواجه اند كه از مقبوليت آنها كاسته است، يگانه‌انگاري راسلي ادعا مي‌كند كه توانسته است از اين دوگانه فاصله بگيرد، آگاهي را با ويژگي‌هاي منحصر به فردش توضيح دهد و نسبت آن را با طبيعت مشخص كند؛ به گونه اي كه اصل بستار علّي نيز بر اساس اين ايده قابل توجيه باشد. در اين مقاله ابتدا به توضيح اين ديدگاه پرداخته و گرايش‌هاي مختلف آن را بررسي مي كنيم؛ سپس همه‌روان‌انگاري را به عنوان نتيجه اي براي يگانه‌انگاري راسلي توضيح مي دهيم و در آخر بر اين پرسش متمركز مي شويم كه آيا يگانه‌انگاري راسلي توانسته راه حلي براي تبيين آگاهي و مسئله‌ ذهن - بدن بيابد يا نه.