بررسي اثرات تغيير اقليم بر تبخيرتعرق روزانه در مدل‌هاي با ساختار رياضي متفاوت در اقليم‌هاي مختلف ايران

تغيير اقليم از طريق تغيير در الگوي دما، بارش و ساير متغيرهاي آب و هوايي بر همه فرآيندهاي هيدرولوژيك تأثيرگذار است. يكي از مهم ترين تبعات تغيير آب و هوا، تأثير آن بر مصرف آب كشاورزي مي باشد كه مي تواند مديريت منابع آب را با چالش هاي جدي روبرو سازد. هدف از اين پژوهش، بررسي اثرات تغيير اقليم بر تبخيرتعرق روزانه در مدل هاي با ساختار رياضي متفاوت در اقليم هاي مختلف ايران است. براي اين منظور از مدل گردش عمومي جو HadCM3و با استفاده از مولد آب و هواي LARS-WG 5.5،پارامترهاي كمينه دما، بيشينه دما، بارش و ساعات آفتابي در مقياس روزانه براي دوره 2036-2017 بر مبناي سناريوهاي A1B، A2 و B1 شبيه سازي شد. نتايج به دست آمده حاكي از افزايش دما و كاهش بارندگي و هم چنين افزايش تبخيرتعرق مرجع در اقليم هاي مختلف بود. در بخش ديگري از اين پژوهش، با مقايسه بين معادلات تجربي اين نتيجه حاصل شد كه روش هارگريوز با مقدار R2مناسب، NS نسبتاٌ خوب و مقدار RMSE و MAEكمتر نسبت به ساير روش ها، مي تواند جايگزين مناسبي براي روش پنمن مونتيث فائو در مقياس روزانه باشد. به طور مثال، ايستگاه بيرجند داراي R2 = 0.59, NS = 0.53, RMSE 6.84 و MAE = 6.01 مي باشد. در نهايت، روش هاي هارگريوز ساماني و مك كينگ كمترين دقت را در برآورد تبخيرتعرق مرجع داشتند. بنابراين، مي توان روش هارگريوز را به عنوان بهترين روش جايگزين براي برآورد تبخيرتعرق مرجع در مقياس روزانه انتخاب نمود.