عنوان مقاله :
زبان عرفان و قدرت در عصر ايلخانان
پديد آورندگان :
احمدوند ، ولي محمد دانشگاه شهيد بهشتي , تاجيك ، محمدرضا دانشگاه شهيد بهشتي
كليدواژه :
عقل گريزي , عادت ستيزي , رازآميزي , زبان عرفان , قدرت سياسي
چكيده فارسي :
اساس مقاله پيش رو درباره اين سؤال است كه ويژگي‌هاي زبان عرفان در قرن هفتم و هشتم شمسي يعني در زمان حكومت ايلخانان چيست؟ لذا با تأسي به تئوري‌هاي زبان‌شناختي ويتگنشتاين و تئوري قدرت/ دانش فوكو مي‌كوشد ويژگي‌هاي زبان عرفان در اين عصر را توضيح دهد. از نگاه مقاله پيش رو زبان عرفان از تجربيات دروني انسان ناشي مي‌شود و مربوط به حواس ظاهر نيست؛ ولي آثار عرفا به زبان متداول بشري بيان شده است. كوشش مقاله حاضر اين است كه با بررسي مهم‌ترين شاخصه‌هاي اصلي زبان عرفان چون عقل‌گريزي، عادت‌ستيزي و تعدي به تابوها و رازآميزبودگي، رابطه هر يك از اين ويژگي‌هاي زباني را با قدرت‌هاي سياسي مستقر توضيح دهد.
