بررسي آزمايشگاهي تاثير يون‌هاي دو ظرفيتي آب هوشمند بر برهم‌كنش‌هاي سطحي سيستم آب-نفت خام

تزريق آب‌هاي هوشمند درون مخازن نفتي، يكي از روش‌هاي جديد ازدياد برداشت نفت مي‌باشد كه به‌تازگي مورد توجه پژوهشگران قرارگرفته است. عليرغم تلاش‌هاي بسياري كه در زمينه بررسي رفتار بين سطحي آب هوشمند و نفت خام شده است، به علت عدم توجه به تأثير نوع يون‌هاي موجود در آب بر انتقال اجزاي قطبي و انحلال‌پذير نفت به آب، عدم قطعيت‌هاي فراواني در اين زمينه وجود دارد. در اين مطالعه سعي شده است تا با در نظر گرفتن حلاليت برخي از اجزاي قطبي موجود در نفت خام و تأثير نوع يون‌هاي موجود در آب بر ايجاد قطبيت سطح مشترك دو فاز در طول مدت 45 روز كه آب و نفت در تماس با يكديگر قرار گرفته اند، و با طراحي آزمايش‌هايي مدون، به شناختي كامل‌تر از پديده‌هاي بين سطحي رسيده و تأثير آن را بر تغيير خواص بين سطحي فازها مشخص نماييم. اندازه‌گيري pH آب‌هاي هوشمند، تاثير شديد زمان تجانس و نوع يون‌هاي موجود در آب را بر ميزان انحلال اجزاي اسيدي نفت به درون آب‌هاي هوشمند را نشان داد. با افزايش يون‌هاي دو ظرفيتي انحلال‌پذيري اسيدهاي نفتنيك در آب بيشتر شد. براي بررسي اين يافته مهم و تاييد انحلال اجزاي قطبي نفت در آب، آزمايش اسپكتروفوتومتري در طول موج ماورابنفشمرئي انجام شد. آزمايش كشش بين سطحي بر روي نمونه‌هاي آب هوشمند و نفت خام براي بررسي تاثير انحلال اجزاي قطبي نفت بر روي خواص بين سطحي، انجام پذيرفت. اين نتايج نشان داد كه يون سولفات علاوه بر اينكه بيشترين تاثير را بر انحلال اجزاي قطبي نفت در آب دارد، باعث كاهش كشش بين سطحي آب-نفت مي‌شود. البته حضور يك كاتيون (مانند منيزيم) براي بهبود عملكرد يون سولفات ضروري مي‌باشد. همچنين وجود يون هاي تك ظرفيتي در آب به نگه‌داشتن اجزاي قطبي نفت بر روي سطح تماس دو فاز و كاهش كشش بين سطحي كمك مي كند.