طراحي سيستم آب‌شيرينكن خورشيدي به‌روش اسمز معكوس فتوولتائيك (مطالعه موردي: آب لب‌شور روستاي سربند اردبيل)

بحران آب از چالش‌هاي بسيار مهم پيش روي جامعه ايران به شمار مي‎رود. بيشتر كشورهاي در حال توسعه سعي مي كنند تا تعادلي بين منابع آب شيرين رو به كاهش و درخواست‌هاي تامين آب جمعيت هاي در حال افزايش برقرار كنند. به‎طور كلي فناوري هاي شيرين سازي آب، از روش هاي نوين تامين آب هستند، اما مصرف انرژي بالايي دارند. استفاده از منابع انرژي تجديدپذير به‎عنوان يك راه حل بديع براي تامين انرژي با ماهيت سازگار و پايدار و حفظ محيط زيست است. هدف از اين مطالعه، طراحي يك سيستم بهينه آب‎شيرين‎كن خورشيدي است كه براي روستاي سربند اردبيل (مطالعه موردي) مناسب بوده و بتواند نيازهاي آبي را از لحاظ كمي و كيفي تامين كرده و هم چنين از لحاظ زيست محيطي راه حل قابل قبولي باشد. بدين منظور روش اسمز معكوس فتوولتائيك به‎عنوان روش انتخابي براي شيرين‌سازي آب انتخاب شده است. از دو نرم افزار WAVE و PVsyst نيز به‎ترتيب براي مدل‎سازي و تحليل سيستم اسمز معكوس و سيستم تامين انرژي فتوولتائيك استفاده شده است. نتايج حاصل از مدل‎سازي و تحليل نشان مي‌دهد كه مقدار TDS آب قبل و پس از تصفيه به‎ترتيب 2117 و 86/177 ميلي‍گرم بر ليتر بوده كه از لحاظ استانداردهاي مربوطه قابل‎قبول است. هم‌چنين براي تامين انرژي سيستم تصفيه آب به سيستم فتوولتائيكي با توان  kW5/9 نياز است. به‎نظر مي‍رسد استفاده از اين نوع سيستم ها، علاوه‎بر كاهش توليد آلاينده هاي زيست محيطي، از فشار بر روي شبكه توزيع برق كاسته و هم چنين مشكل تامين آب آشاميدني را حل نمايد.