بررسي اثرات محافظتي تحريكات مغناطيسي جمجمه‏اي مكرر (rTMS) بر حملات تشنج و آسيب‏هاي نوروني در موش‏هاي صحرايي

مقدمه: صرع به عنوان يكي از اختلالات مزمن مغز شناخته شده است كه جمعيت زيادي در سراسر جهان به آن مبتلا مي باشند. تشنج بايد هر چه سريع تر درمان شود تا از تبديل شدن به صرع مزمن جلوگيري گردد. ضمناً روش هاي جراحي و درمان دارويي داراي برخي عوارض جانبي هستند. تحريكات مغناطيسي جمجمه اي براي توليد جريان در مغز پيشنهاد شده است و مي تواند جايگزيني براي درمان دارويي و جراحي باشد. ما نقش محافظت كنندگي تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر را بر روي حملات تشنج و آسيب هاي سلولي در منطقۀ آميگدال در موش صحرايي مطالعه كرديم. مواد و روش ها: در بررسي حاضر چهار گروه از موش هاي صحرايي شامل: گروه هاي سالم، پنتيلن تترازول، تحريك مغناطيسي به همراه تزريق پنتيلن تترازول و تحريك مغناطيسي براي بررسي تأثير تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر بر روي فعاليت سلولي و حملات تشنج در يك مدل از صرع بكار برده شد. تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر به مدت يك ماه اعمال گرديد و سپس تشنج با استفاده از تزريق داخل صفاقي پنتيلن تترازول القاء گرديد و امتياز هاي تشنجي ثبت شد. در انتها موش هاي صحرايي كشته شدند و آسيب عصبي در آميگدال ارزيابي شد. يافته ها: امتياز هاي تشنجي و نيز ارزيابي هاي بافت شناسي نشان دادند كه به دنبال استفاده از تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر، حملات تشنج و ميانگين تعداد سلول هاي نكروتيك در آميگدال، به طور معني داري كاهش پيدا مي كند. نتيجه گيري: اين مطالعه يك اثر محافظتي از تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر بر ساختار سلولي در صرع را نشان داد. در هر حال ايمني تحريكات مغناطيسي جمجمه اي مكرر در كاربردهاي باليني نياز به تحقيقات بيشتري دارد.