رابطۀ بين آسيب‌هاي روان‌شناختي جانبازان و بعد رواني كيفيت زندگي همسرانشان در شهر اصفهان، ايران

مقدمه: جنگ ايران عراق طي سال هاي 1367-1359 عواقب بسياري را روي جانبازان و خانواده هاي آنان برجا گذاشت كه به مدت طولاني پس از اتمام جنگ ادامه دارد. در اين پژوهش ما رابطه بين آسيب هاي روان شناختي جانبازان و كيفيت رواني زندگي همسرانشان را مورد بررسي قرار داديم. مواد و روش ها: 261 جانباز از بين كليه جانبازان اصفهان كه توسط بنياد شهيد و امور ايثارگران اصفهان ثبت شده بودند، با استفاده از نمونه گيري تصادفي اصولي انتخاب گرديدند. آن ها چك ليست بازنگري شدۀ 90 سؤالي علايم و پرسشنامۀ ويژگي هاي جمعيت شناختي را پر كردند. به علاوه، همسرانشان فرم كوتاه بررسي كيفيت سلامت (SF36) را تكميل نمودند. 221 زوج كه هر دو پرسشنامه را به طور كامل پركرده بودند، به عنوان نمونۀ نهايي انتخاب شدند. يافته ها: كيفيت رواني زندگي همسران به طور معني دار و معكوسي با تمام زيرمقياس هاي پرسشنامۀ چك ليست بازنگري شده 90 سؤالي علايم مرتبط بود. ميزان هاي بالاتر جسماني سازي، وسواسي اجباري، حساسيت بين فردي، افسردگي، اضطراب، پرخاشگري و جنون در جانبازان، باكيفيت رواني پايين تري در همسرانشان همراه بودند. از بين 9 زيرمقياس هاي پرسشنامۀ چك ليست بازنگري شده 90 سؤالي علايم، نمرات زيرمقياس هاي افسردگي و وسواس در جانبازان بهترين پيش بيني كننده ها براي كيفيت رواني زندگي در همسرانشان بودند. نتيجه گيري: يافته ها نشان دادند كه آسيب هاي روان شناختي جانبازان مخصوصاً افسردگي و وسواس يك اثر مهمي بر روي كيفيت رواني زندگي در همسرانشان دارد.