اثر تجويز درون بطني استرپتوزوسين بر تكثير سلول در سلول‌هاي بنيادي ناحيۀ تحت بطني در يك مدل موش صحرايي مبتلا به بيماري آلزايمر

مقدمه: بيماري آلزايمر شايع ترين اختلال تحليل برندۀ عصبي با شيوع يك هشتم يا حدود ده درصد از افراد مسن تر از 65 سال است. براي رسيدن به القاء زوال پيشرونده و تحليل عصبي، تزريق درون بطني استرپتوزوسين، يك فاكتور ديابتوژنيك، انجام شد. از آنجايي كه اين مدل منجر به اختلالات رفتاري، اختلال انرژي و مصرف گلوكز شد، يك مدل مناسب براي آلزايمر است. كاهش توان سلول هاي بنيادي در ناحيۀ تحت بطني، يكي از نواحي نوروژنيك مغز، در بيماري آلزايمر گزارش شده است. در اين مطالعه، ما تأثير تجويز درون بطني استرپتوزوسين در تكثير سلول بنيادي در ناحيۀ تحت بطني را آزمايش كرديم. مواد و روش ها: 30 سر موش صحرايي ويستار نر به 3 گروه تقسيم بندي شدند، شامل: كنترل، شم و STZ. تزريق دارو (3 ميلي گرم/كيلوگرم تزريق درون بطني) در بطن هاي جانبي در روزهاي 1 و 3 بعد از بهبودي از عمل جراحي انجام شد. سرانجام، بعد از كشت سلول ناحيۀ تحت بطني، تكثير سلول توسط سنجش شاخص هاي ريخت شناسي، تعداد و قطر نوروسفرها اندازه گيري شد. يافته ها: مطالعۀ ما نشان داد كه تكثير شاخص ها از قبيل قطر و تعداد نوروسفرها، در گروه درمان در مقايسه با گروه هاي كنترل و شم به طور معني داري كاهش داشت. نتيجه گيري: اطلاعات ما نشان داد كه استفاده از استرپتوزوسين تكثير سلول هاي بنيادي در ناحيۀ تحت بطني مغز را كاهش مي دهد.