مروري بر روش‌هاي ايجاد و ارزيابي مدل‌هاي رفتاري افسردگي در موش‌هاي صحرايي

مقدمه: افسردگي يك اختلال رواني مزمن، چند عاملي و به طور بالقوه تهديد كنندۀ زندگي است كه بيش از 20 درصد جمعيت دنيا را تحت تاثير قرار مي دهد. بيش از چندين دهه مدل هاي حيواني متعددي براي مطالعۀ اصولي پاتوفيزيولوژي افسردگي و براي آزمايش راهبردهاي درماني جديد ضد افسردگي ايجاد شده است. معيار براي شناسايي مدل هاي حيواني افسردگي مبتني بر دو اصل است: عوارض جانبي ضد افسردگي و پاسخ ها به استرس. در اينجا ما مدل هاي حيواني افسردگي، از جمله درماندگي آموخته شده، استرس مزمن ملايم، نمونه هاي شكست اجتماعي و استرس اوايل زندگي را خلاصه كرديم. همچنين، ما آزمون هاي رفتاري براي غربالگري ضد افسردگي از قبيل: آزمون شناي اجباري، آزمون آويزان كردن از دم، آزمون ترجيح سوكروز، آزمون زمينه باز، آزمون پلاس ماز مرتفع، هايپوفاژي ناشي از تازگي، خود تحريكي داخل مغزي و آزمون جعبۀ روشن و تاريك را بررسي مي كنيم. نتيجه گيري: پيچيدگي افسردگي و سبب شناسي آن و نيز تشابهات پاتوفيزيولوژي با اختلالات اضطراب، ايجاد يك مدل حيواني جامع كه به درستي جنبه هاي متفاوت افسردگي را منعكس مي كند به چالش مي كشد. با اين حال اين مدل هاي حيواني تاكنون توانسته اند در درك بهتر پاتوفيزيولوژي افسردگي كمك كنند.