مقايسۀ كيفيت رابطۀ صميمانه و تجربۀ خشم در بيماران مبتلا به اختلالات شخصيت مرزي و دوقطبي نوع II

مقدمه: به دليل شباهت بالاي نشانه ها و مشخصات باليني بين اختلالات طيف شخصيت مرزي و دوقطبي به ويژه اختلال دوقطبي II، برخي از محققان اختلال شخصيت مرزي را با طيف دوقطبي طبقه بندي نموده اند و براي هر دو اختلال سبب شناسي مشتركي را در نظر گرفته اند. در مطالعه حاضر به منظور ارزيابي اين فرضيه، رابطه صميمي و تجربۀ خشم در اختلالات شخصيت مرزي و دوقطبي II مقايسه شده است. مواد و روش ها: نمونه شامل 27 بيمار اختلال شخصيت مرزي و 31 بيمار اختلال دوقطبي II است كه به بخش روانپزشكي بيمارستان كامكار عرب نيا در قم، ايران ارجاع شده بودند كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. آن ها به پرسشنامۀ كيفيت رابطه و خشم چند بعدي پاسخ دادند. ميانگين متغيرها در دو گروه با استفاده از آزمون تي مستقل مقايسه شد. يافته ها: نتايج آزمون تي مستقل نشان داد كه تفاوت معني داري بين دو گروه در كيفيت رابطه صميمي و تجربۀ خشم وجود ندارد. با اين حال، بيماران مبتلا به اختلال مرزي و اختلال دوقطبي II تفاوت قابل توجهي در زيرمقياس تعارض پرسشنامۀ كيفيت رابطه و زيرمقياس خشم انگيختگي خشم چند بعدي داشتند. در مقايسه با بيماران مبتلا به اختلال دوقطبي II، بيماران مبتلا به اختلال مرزي نمرات بيشتري در هر دو زيرمقياس به دست آوردند. نتيجه گيري: عدم وجود تفاوت معني دار بين كيفيت رابطه صميمي و تجربۀ خشم در گروه هاي مبتلا به اختلال مرزي و اختلال دوقطبي II ممكن است به صحت اين فرضيه كه اختلال مرزي متعلق به طيف دوقطبي است، اشاره كنند و هر دو اختلال ممكن است سبب شناسي مشتركي داشته باشند.