چرا انسان واكنش متفاوتي به تجربه‌هاي حسي مشابه نشان مي‌دهد: يك تعامل هيجان -شناخت

مقدمه: تجربيات حسي مي توانند وضعيت هيجاني را درگير كنند. ادراك روندي است كه مغز احساسات را انتخاب و تفسير مي كند. هر ادراك داراي دو بخش فيزيكي و هيجاني است. بخش فيزيكي در هيپوكامپ حفظ و بخش هيجاني در آميگدال ذخيره مي شود. تجربۀ ادراكي جديد با حافظۀ مروري كه قبلأ ذخيره شده است تركيب مي شود. ادراك هاي وابسته متعدد در زمان ها و مكان هاي مختلف يك مفهوم را مي سازند. مجموعه اي از مفهوم ها، باورها را مي سازند. تصميم گيري افراد بر اساس باورهايشان است كه باعث توجه انتخابي مي شود و در طول زمان قابل تغيير هستند. ميزان پاداش يا تنبيه رفتارها ارزش باورها را تعيين مي كند. اگر نتيجۀ عمل به پاداش برسد حالت مثبت تقويت و جريان هيجاني فعال مي شود. اما سيستم شناختي هنگامي كه عملي با تنبيه يا تعارض همراه مي شود، به كار گرفته مي شود. مراكز شناختي هيجان را در عملكرد متقابل مهار مي كنند. نتيجه گيري: اين مطالعه داده هاي مناطق و مدل هاي تعامل هيجان شناخت را مرور كرده است. نتيجه گرفته شد كه ممكن است مدل ناپايدار از سيستم هيجاني يك فاكتور براي ايجاد حالت هاي هيجاني مختلف بر اساس شرايط هيجاني مشابه باشد.