راهكارهاي سلول درماني در ترميم آسيب طناب نخاعي: مزايا و معايب

مقدمه: توانايي ترميم سيستم عصبي مركزي در آسيب هاي تروماتيك و غيرتروماتيك بسيار محدود است. آسيب طناب نخاعي رايج ترين آسيب هاي تروماتيك در سيستم عصبي مركزي است. درمان هاي سلولي براي ترميم وضعيت بيماري هاي تحليل برندۀ عصبي سيستم عصبي مركزي توسط انواع مختلفي از سلول هاي بنيادي آزمايش شده است. رويكردهاي سلول درماني بر روي هدف پاتوفيزيولوژي آسيب طناب نخاعي به ويژه براي جايگزيني سلول هاي نوروني و گليال از دست رفته، فراهم كردن يك محيط رشد مناسب تر و خنثي كردن مولكول هاي مهاري متمركز شده است. سلول هاي اجدادي/بنيادي عصبي، پيش سازهاي گليال، سلول هاي غلاف گليال بويايي، سلول هاي بنيادي مزانشيمي و سلول هاي شوان معمولاً به عنوان پيوند سلول هاي اجدادي در مطالعات تجربي آسيب طناب نخاعي مورد استفاده قرار مي گيرند كه ممكن است شامل برخي مزايا و معايب باشند. نشان داده شده است كه پيوند سلولي در مدل هاي حيواني برخي از بيماري هاي عصبي اثرات مثبت داشته است. با اين حال، محدوديت هاي بالقوه و برخي نگراني ها راجع به ايمني سلول درماني سنجيده شده است. نتيجه گيري: سلول هاي بنيادي مختلف كانديد براي سلول درماني ممكن است در آسيب نخاعي تأثيرات درماني مثبتي را فراهم كنند. اين سلول ها داراي برخي مزايا و معايب هستند. در ميان اين سلول ها، به خوبي تمايز سلول هاي پرتوان القايي و مشتقات آن ها در شرايط آزمايشگاهي مي تواند به عنوان يك منبع اتولوگ در بيماران با آسيب طناب نخاعي استفاده شود.