بررسي استحكام خمشي و ثبات رنگ دو نوع آكريل تزريقي و آكريل گرماپخت

مقدمه: يكي از نكات مهم در آكريل‌هاي جديد، تعيين ميزان استحكام خمشي و ثبات رنگ دنچرهاي تهيه شده با اين مواد است. هدف كلي از اين مطالعه، بررسي و مقايسه‌ي استحكام خمشي و ثبات رنگ دو نوع آكريل تزريقي ايووبيس و ورتكس كاستاواريا با آكريل گرماسخت مليودنت بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي تجربي- آزمايشگاهي، در مجموع 30 نمونه‌ي مكعب مستطيل شكل از هر سه نوع آكريل، با ضخامت 3 ميلي‌متر و با ابعاد 15×67 ميلي‌متر تهيه شد. استحكام خمشي نمونه‌هاي هر گروه، توسط آزمون خمش سه نقطه‌اي و تغييرات رنگ نمونه‌ها در اثر 30 روز غوطه‌وري در چاي، با دستگاه اسپكتروفتومتر مشخص شد. داده‌هاي به دست آمده، به نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 منتقل و توسط آناليزهاي آماري One way ANOVA و آزمون توكي با سطح معني‌داري 0.05 تجزيه و تحليل شد. يافته‌ها: ميانگين استحكام خمشي نمونه‌هاي آيووبيس، برابر با 4.2 ± 58.16، نمونه‌هاي ورتكس برابر با 7.2 ± 66.01 و نمونه‌هاي مليودنت برابر با 9.7 ± 77.38 مگاپاسكال بود. در بررسي ثبات رنگ، پس از غوطه‌وري E∆ نمونه‌هاي آيووبيس برابر با 1.8 ± 6.56، نمونه‌هاي ورتكس برابر با 1.3 ± 3.59 و نمونه‌هاي مليودنت برابر با 2.1 ± 6.23 بود. نتيجه‌گيري: آكريل مليودنت گرماسخت، با استفاده از روش كانونشنال استحكام خمشي بهتر و آكريل ورتكس كاستاواريا نسبت به ساير مواد، رنگ‌پذيري كمتري از خود نشان دادند.