بررسي نقش پيش‌بين حساسيت اضطرابي، حساسيت پردازش حسي، سيستم‌هاي مغزي- رفتاري و ناگويي خلقي بر روي اضطراب دندان‌پزشكي

مقدمه: با عنايت به تأثير بهداشت دهان و دندان در سلامت عمومي مردم و نظر به اين كه تسهيل مراجعه‌ي افراد به دندان‌پزشك موجب اصلاح و ارتقاء شاخص‌هاي اين عرصه از تندرستي خواهد شد، هدف اصلي پژوهش حاضر، بررسي رابطه‌ي متغيرهاي حساسيت اضطرابي، حساسيت پردازش‌ حسي، سيستم‌هاي مغزي- رفتاري و ناگويي خلقي با اضطراب بيماران دندان‌پزشكي بود. مواد و روش‌ها: اين پژوهش، يك مطالعه‌ي تحليلي با روش نمونه‌گيري غير تصادفي در دسترس است و جامعه‌ي آماري آن 383 نفر از مردان و زنان مراجعه‌كننده به مراكز درماني دندان‌پزشكي شهر اصفهان در سال 1397 بود. ابزارهاي پژوهش شامل پرسش‌نامه‌هاي حساسيت اضطرابي، شخص با حساسيت بالا، مقياس بازداري/ فعال‌سازي رفتاري، ناگويي خلقي و اضطراب دندان‌پزشكي بود. تحليل داده‌ها با آزمون‌هاي آماري همبستگي و رگرسيون چندگانه با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 انجام شد. يافته‌ها: طبق نتايج، 28.4 درصد تغييرات اضطراب دندان‌پزشكي با حساسيت اضطرابي، حساسيت پردازش حسي و ناگويي خلقي؛ 26.1 درصد تغييرات اضطراب دندان‌پزشكي با ابعاد (ترس از نگراني‌هاي بدني و ترس نداشتن كنترل شناختي) حساسيت اضطرابي و 17.3 درصد تغييرات اين متغير با ابعاد (سهولت تحريك، آستانه‌ي حسي پايين و حساسيت زيبايي‌شناختي) حساسيت پردازش حسي قابل تبيين است (0.05 p value). نتيجه‌گيري: از بين چهار متغير پيش‌بين پژوهش، متغير حساسيت اضطرابي، حساسيت پردازش حسي و ناگويي خلقي با اضطراب دندان‌پزشكي ارتباط معني‌دار داشتند و سيستم‌هاي مغزي- رفتاري، ارتباط معني‌داري با اضطراب دندان‌پزشكي نداشت.