بررسي نگرش و آگاهي دندان‌پزشكان عمومي شهر اصفهان در مواجهه با فوريت‌هاي پزشكي در درمان‌هاي دندان‌پزشكي

مقدمه: اورژانس‌هاي پزشكي، هر چند در مطب‌هاي دندان‌پزشكي شايع نيستند، عدم برخورد مناسب با آنها ممكن است باعث عوارض جبران‌ناپذيري براي بيمار گردد. هدف از انجام اين مطالعه، ارزيابي ميزان آگاهي و نگرش دندان‌پزشكان عمومي شهر اصفهان در مواجهه با اورژانس‌هاي شايع پزشكي در درمان‌هاي دندان‌پزشكي بود. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه‌ي توصيفي- تحليلي مبتني بر پرسش‌نامه، 120 دندان‌پزشك عمومي شهر اصفهان (53 مرد و 67 زن) با ميانگين سني 13 ± 41.2، به طور تصادفي انتخاب شدند. يك پرسش‌نامه شامل متغيرهاي دموگرافيك، اطلاعات مربوط به سابقه‌ي دريافت آموزش، نگرش دندان‌پزشكان در مورد لزوم دريافت آموزش بيش‌تر و يك آزمون 10 سؤالي در مورد نحوه‌ي برخورد با اورژانس‌هاي شايع پزشكي در اختيار آنها قرار داده شد. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري پيرسون، اسپيرمن، تي، كاي‌اسكوئر و فيشر در نرم‌افزار SPSS نسخه‌ي 22 تجزيه و تحليل شدند (0.05 = α). يافته‌ها: تعداد 69 نفر (57.5 درصد) نمره‌ي ضعيف (صفر تا 5)، 32 نفر نمره‌ي متوسط (6)، 13 نفر نمره‌ي خوب (7) و 6 نفر نمره‌ي بسيار خوب (8 و بالاتر) را كسب كردند. 94 درصد شركت‌كنندگان اظهار كردند كه سابقه‌ي دريافت آموزش كافي در اين زمينه نداشته‌اند و نزديك به 97 درصد از دندان‌پزشكان، بر لزوم دريافت آموزش بيشتر تأكيد داشتند. ميانگين نمره‌ي كل دندان‌پزشكان بين دو جنس، تفاوت معني‌داري نداشت (0.38 = p value). با افزايش فاصله‌ي فارغ‌التحصيلي، ميزان آگاهي افزايش يافت (0.028 = p value). كمتر از 30 درصد دندان‌پزشكان، اظهار كردند كه همه‌ي تجهيزات و داروهاي مورد نياز براي برخورد با اورژانس‌هاي پزشكي را در مطب خود دارند. نتيجه‌گيري: دندان‌پزشكان عمومي شهر اصفهان، آگاهي كمي در مورد نحوه‌ي برخورد درست با اورژانس‌هاي شايع پزشكي دارند و به خوبي جهت برخورد با اين حوادث آموزش نديده و مطب‌هاي‌شان نيز تجهيز نشده است. دندان‌پزشكان، نياز قابل توجهي براي دريافت آموزش در اين زمينه در خود مي‌بينند و آموزش‌هاي داده شده در گذشته، پاسخگوي نيازهاي آنها نبوده است.