تأثير 8 هفته تمرين مقاومتي فزآينده بر بيان پروتئين‌هاي مؤثر در ليپوليز بافت عضلۀ اسكلتي موش‌هاي صحرايي تغذيه شده با محلول ساكاروز

هدف: انرژي مازاد بدن به صورت تري آسيل گليسرول (TAG) در بافت چربي اندام هاي مختلف ذخيره مي شود. به منظور كاهش ذخاير چربي، بايد استفاده از آن ها براي توليد انرژي افزايش يابد. هدف پژوهش حاضر، بررسي تأثير 8  هفته تمرين مقاومتي فزآينده و مصرف محلول ساكاروز بر بيان پروتئين هاي موثر در ليپوليز بافت عضلۀ اسكلتي موش هاي صحرايي بود. روش‌شناسي: 32 سر موش صحرايي نر بالغ از نژاد ويستار (۶۸ هفته اي)، ابتدا به طور تصادفي به 2 گروه تغذيه شده با و بدون مصرف محلول ساكاروز 30 درصد تقسيم و پس از 4 هفته هر يك از گروه ها به دو گروه تمرين و كنترل تقسيم شدند. گروه هاي تمريني به مدت 8 هفته تمرين مقاومتي به روش فزآينده (بالا رفتن از نردبان) را 3 روز در هفته انجام دادند. دو روز پس از آخرين جلسه تمريني نمونه برداري انجام شد. مقدار پروتئين ليپاز حساس به هورمون (HSL)، گيرنده ي كبدي ايكس آلفا (LXRα) و پري ليپين عضلۀ خم كننده بزرگ انگشتان (FHL) به روش وسترن بلات اندازه گيري شد. جهت تعيين معنادار بودن تفاوت بين متغيرها و تعامل بين آنها از تحليل واريانس دوطرفه در سطح معني داري 0.05 Pاستفاده شد. يافته‌ها: سطوح پروتئين HSL و پري ليپين در آزمودني هاي گروه تمرين در مقايسه با كنترل افزايش (0.01 P)، اما سطح LXRα بدون تغيير بود. تأثير مصرف محلول ساكاروز به تنهايي و همچنين تعامل بين مصرف محلول ساكاروز و تمرين مقاومتي فزآينده بر بيان پروتئين هاي مذكور در بافت عضلۀ معنادار نبود. نتيجه‌گيري: نتايج اين پژوهش بيانگر آن است كه اگرچه 8 هفته تمرين مقاومتي فزآينده موجب افزايش معنادار بيان برخي از پروتئين هاي درگير در ليپوليز شد، ليكن اين تغييرات وابسته به مصرف محلول ساكاروز نمي باشد.